Dört Gökçeler Adamı Filyos Caddelerinde

Gökçeler şakları (çocukları) derlerdi Filyos'ta onlara

Her gün 11 teniyle Filyos'a giderler

Hayri abinin kahvehanesinde oyunlarını oynarlar

2 treniyle köylerine dönerlerdi

Şimdi dördü de emekli yaşları altmışı geçti

Ruhi özelde satın almacı, Eyüp bankacı,

Remzi ve İsmail maliyeci idi.

Belediye yönünden yürüyorlardı çarşıya doğru yan yana

Nerdeyse yolu kaplamışlardı

Çocukluk ve gençlik arkadaşıydılar

Birlikte çok hatıraları vardı

İzzet Amca'nın kahvehanesinin yanında salaş bir oda vardı

Odada ne ararsan var, malzeme deposu gibiydi.

Bu odada kurdular çilingir masalarını

Kadeh tokuşturdular, dostluğa, sağlığa

Daha da arkadaşları vardı, Beytullah, Ramazan.

Sedat, Celal, kasap Mutaver, kasap muhittin,

Nuri abi, Fehmi,Alaattin, Yusuf, Kadir masa arkadaşlarıydı

Eyyüp'ün eşi ölmüş, Ruhi ayrı, Remzi boşanma aşamasında ayrı

İsmail'in ilk eşi ölmüş, ikinci eşiyle beraber

Okudukları ortaokula yaklaşırken İsmail ortaokul yıllarına gitti

Son sınıfta en arkada oturuyordu

Önde oturan kız arkadaşları geldi aklına

Bir isim aklına gelince duygu yoğunluğu yaşadı

Ağır ağır çıkmışlardı merdivenleri ama

Neşeleri de yerindeydi

Bakmıyorlardı yukarı ağlayarak

Masalarını yine kurdular Remzi'nin evinin balkonuna

Muhabbetin dibine kadar iniyorlardı

Eyüp anlattıkça anlatıyor,İsmail nerdeyse balkondan düşecekti gülmekten

Varın siz Cem Yılmaz'ı izleyin

Bizim köyde ne Cem Yılmazlar var

Ne zaman geçmişti o zaman

Saat gece üçü geçmişti.