Dost eli

Kelimelerin anlam arayıp da bulamadığı, en hüzünlü, en acılı ama bazen de en mutlu ve huzurlu zamanımızda, beklemesek de çalan telefonu açtığımızda karşılaştığımız dost sesin bize verdiği heyecan hiçbir zaman tartışılamaz. Mutsuzluğun hüznü içinde, paraşütsüz boşluğa düşmüş gibi, umutsuz ve yalnızken bize ulaşan dostlarımızı unutmamız mümkün değildir.

Nice atasözleri, deyimler, maniler ve kasideler yazılmış, edebiyata girmiş bu dostluk kavramı, gün geçtikçe bireyselleşen hayatımızın kaybolan en önemli olgusudur. Yaşamak ve para elde etmek için egoizmin maksimum seviyelerinde dolaşmak zorunda kalmamız, buna ilaveten teknolojinin getirdiği ileri derecede elektronikleşme ve vizyon sahibi olma, bizi dostlardan giderek ayırmaktadır. Para alış verişinden doğan sıkıcı ortam, dostlukları bozduğu gibi, birbirlerini hıyanete bile zorlar duruma getirmiştir. Yazık olan ise ananevi duyguları da kaybetmeye başlamamızdır. Televizyonsuz günleri hatırladığımda, evimizin arkadaşlarla, dostlarla dolup taştığını hatırlıyorum. İzzeti ikramların bitmediği, insanların neşe saçtığı günler nedense yok olup gitti. Artık ziyarete gitmek külfet olduğu gibi ağırlayana da ağır gelmeye başladı.

Televizyonun evimize girmesi ve teknolojinin yeni eseri olan ev sinemaları, bizi yalnızlığa sürüklemekle kalmadığı gibi dostları da unutturmaya başlamıştır. Hal hatır sormaktan ileriye gitmeyen telefon konuşmaları, bitse de filmime devam etsem nidasıyla iç çekmelere dönerek sosyal olgunun dışlanmasına sebebiyet vermektedir. Tüm arkadaşlık felsefemiz para üstüne veya ona bağlı olarak çıkar zihniyeti üstüne kurulduğundan, dostluklar uzun süreli olmamaya başlamıştır. Ama, muhakkak bir veya iki tane, gerçek dostumuz vardır. Onlar arar sorar, gelir gider, dara düştüğümüzde karşılık beklemeden yardım eder. Ancak onlarda nezaket bekler, ki biz bu olguyu da kaybedip, ne yazık ki çevremizi dikenli tellerle örmeye başladık. Geçmişimizi hüzünle anarken aslında gerçek hüzün gelecekte saklı olduğunu anladığımızda çok geç olacak. Yalnızlığın esaretine bu kadar az kalmışken, dostlarımızın kalbini kıracağımıza onlara hoş bir sürprizin bize tattıracağı belki son mutluluğu yaşamanın keyfini çıkaralım.