Dostlarım vardı

Gülmek, sevindirmektir dostları

Güldüm lakin ben

Olmadı sevinen...

Ağlamak da öyle!

Yalpalanmak gibi

Tökezlemek gibi...

Düşerken el uzatanlarım oldu

Uzatma, yaşa diyenlerim.

Yaşa işte, ne kaldı şurada gülmene? Diyenlerim.

Yüzümden düşenleri toplayanlarım oldu

Hüznümden düşenleri.

Dostlarımdı hepsi

Güldüğüme içerleyen dostlarım...

Hayret bile etmeye değer bulmadığım

Beni şaşırtmayan hevesleri vardı

İhtirasları...

Su serperlerdi yüreğime

Ferahlamasın benden başka yerlerde diye!

Bilirlerdi dostluğumu

Acımasızlığımı da üstelik!

Dostlarım vardı benim

-di, li geçmiş zamanlarda

Gülerdim ben

Ağlarlardı...

M'S