Dostluk kolay değildir

Hastayım, evde yatıyorum. Her tarafım ağrıyor, ara sıra yataktan kalkıyorum, hiç keyfim yok, hemen yatağa giriyorum. O sıra kapının zili çalıyor. Merakla yataktan doğruluyorum, kimseyi kabul edecek halim yok. Kapıyı açıyorum, bir demet karanfille karşılaşıyorum. Şaşırıyorum, ilk anda algılamakta zorlanıyorum. Demeti bana uzatan ve "Geçmiş olsun" diyen iş arkadaşımı farkediyorum sonra. Sanki tüm ağrılarım bir anda geçiyor, yüzüme geniş bir gülümseme yayılıyor, arkadaşımı içeri davet etmeyi bile sonradan akıl ediyorum. Sevgili dostum, patronum göndermiş çiçeği.

Pal Sokağı Çocukları adlı kitabı okuduğumda 18 yaşındaydım. Çocuk kitabıydı ama ben yeni görmüştüm. 6 yaşındaki er Nemeçek, dostluk için ölümün bile göze alınabileceğini öğretti. Kitabı defalarca okudum, yaşamımda önemli bir yeri oldu er Nemeçek'in. Hayatta hem nefer olabilmenin önemini, hem de dostluğun ne kadar zor, ne kadar değerli olduğunu gördüm. Daha sonra başka kitaplar da okudum dostluk ve arkadaşlık üzerine. Panait İstrati'nin Arkadaş adlı kitabı ile Ferenc Molnar'ın Pal Sokağı Çocukları, dostluk üzerine yazılmış en önemli kitaplardandır benim için.

Herşeyin plastik değerine indirgendiği, ilişkilerin çıkara endekslendiği, küçük hesaplar peşinde koşulduğu günümüzde, gerçek dostluğu yaşayabilenlerin sayısı eminim giderek azalıyordur. Başı ağrıdığı zaman bile sığınacak bir limanı olduğunu bilen ender insanlardan biriyim ben ve bu nedenle de mutluyum. Yıllar boyunca dost biriktirdim yaşamımda, onların varlığıyla da hep güçlü hissettim kendimi. Daha da önemlisi, "Kendim olarak" kalabilme cesaretini gösterebildim.

Dostlarıyla güçlüdür insan. Dost, soğuk bir kış gününde üstündeki gömleği çıkarıp sana verebilendir. Dost, yorulduğunda dinlendiğin limandır. Seni ne yüceltir, ne de yerin dibine sokar, seni sen olduğun için sırtında taşır gerekirse. Hatalarını bilir ama seni yargılamaz, yanlışlarına rağmen seninledir. Sana değer verdiği için dostundur zaten, sen onunlayken önemli ve değerli olduğunu hissedersin. Ne önünde yürür, ne arkanda kalır, hep yanındadır. Dostluğu anlatmak ta o kadar kolay değildir. Hasta olduğunu duyduğunda, evine bir demet karanfil yollar. Hem şaşırırsın, hem mutlu olursun. Ve içinden, "Gerçek dost aynı zamanda hep şaşırtandır" dersin, yüzüne geniş bir gülümseme yayılır.