Dostluklar üzerine

Her birimiz farklı hayatlar farklı amaçlar peşinde koşuşturuyoruz hayat boyu. Yaşıyoruz sözde ama farkında olmadan o kadar çok şey bırakıyoruz ki arkamızda. Geriye dönüp bakma fırsatı geçerse eğer elimize fani âlemden çıkınca hatalarımızın farkına varır mıyız bilmiyorum. Yaradılıştan beri sevgiyle, sevgiye muhtaç yaşadık… Kimi zaman bir sevgili oldu yanımızda kimi zaman ailemiz... Peki ya dostlarımız? Onlar da beraber yürümediler mi bizimle hayat denen bu karanlık engebeli yolda? Öyle zamanlarımız oldu ki mutluluk kaynaklarımız mutsuzluğumuz oldu. O anlarda dostla yaptığımız iki kelam, yudumladığımız iki kadeh ya da tüttürdüğümüz iki sigara tesellimiz oldu. Mutlu olabilmeyi hatırladık bir an bile olsa. Peki ya sonra mutluluk kaynaklarımız tekrar güneş açtığında, sis bulutları dağıldığında unutuverdik hemen dostlarımızı. Öyle ki, hayatı her şeyden ibaret gördük bir tek onları unuttuk, dostlarımızı... Her şeye rağmen yanımızda oldu gerçek olanları... Sahte olanlar ise maskeleri düşünce kaçıştılar dört bir yana. Zaten onlardan beklenen de oydu ya neyse... Sevdik, değer verdik, âşık olduk, kızdık, üzüldük, ağladık hepsini farklı zamanlarda farklı kişilerle yaşadık ama bunları bizimle beraber yaşayan gerçek ruhlar da vardı etrafımızda. Dostlarımız... Sevdik; bizimle sevdiler. Âşık olduk; sanki onlar da olmuş gibi heyecanlandılar, mutlu olmamızı istediler. Üzüldük; onlarında suratlarından düşen bin parçaydı. Ne zaman ne yaşadıysak onlar mutlaka yakınlarda bir yerlerde oldular... Belki bizler aynını yapmadık ve ya yapamadık onlar için ama onlar düşünmeden karşılık beklemeden beraber yürüdüler bizimle ve ne olursa olsun asla yalnız yürütmediler... Bu satırları yazarken arkadaşlıkla aşk arasında ki ince çizginin en ince yerinde bir ruh halindeyim... Sevgilim benim en iyi arkadaşımdır diye düşünüp dururken kendimi sorgular buldum bir anda... Belki de öyle olmasını istediğim için düşünüyordum bunu ama anladığım bir şey var ki hayat denen bu uzun ve meşakkatli yolculukta bir sürü kişi, bazen de bir sürü şey çıkar karşımıza birçoğu unutulma çöplüğünün en derin yerinde kendini bulur ama tek bir şey baki kalır… Gerçek dostluk...

Gerçek olduğuna inandığınız tüm herkesi dost bilin. Ve onlarla olmanın şanslılığının farkına varın, tadını çıkarın... Bunu başarabildiğiniz zaman her şey gerçek olur zaten...