Dostum diyebilmenin keyif ve zerafeti üzerine yansımalar...

Ne güzeldir şu dostum sözcüğü...

Uzaklarda da olsa bilirsiniz; siz gibi dinlediğini, düşündüğünü ve de bir şeyleri sizin kadar coşku ve heyecan ile izlediğini...

Sizin gibi ağlar, sizin kadar gülümser...

Aynı pencerelerdir açılan insanlığa ve hayatta kalmaya...

Ne kadar çok severim bu dostum ifadesini bilemezsiniz.

Bilirsiniz ki; asla ağlatmaz sizi, acu duymazsınız onun sığınağında...

Asla aldatmaz sizi, asla yalan da söylemez, söyleyemez zaten istese de canı...

Gözleri ele verir ya da kurduğu cümleleri.

Ne kadar severim bilemezsiniz şu dostum kelimesini.

Bilirsiniz soluduğunuz havadaki, oksijen kadardır nefesi, siz kadar nefes alır, siz gibi ihtilalcidir hayat felsefesi...

Sizin kadar isyan eder haksızlıklara, yaşadığı kentte, ya da bulunduğu semtin en yüksek noktasına çıkarak, sesinin çıkabileceği en son volüm ve yankıda, değişmeli yanlışlıklar cümlesini kurabilecek kadar, hayal kurabilecek kadar cesur ve cüretkardır en az siz kadar, yaşadığı tekdüze ve de değiştiremediği hayatta...

En az siz kadar sevdalıdır çiçeğe böceğe ve de eflatun renkli menekşelerle, beyaz papatyalara...

Bir ufacık bahçesi olsun ister mesela, içinde bordo renkli katmerli kadife güller, ve duvarda sırnaşık sarmalayan sardunyalar, posta kutusuna yılbaşı kartları gelmesini bekleyecek kadar, nostaljik, uzun çalarında devrimci plakları ara sıra dinleyecek kadar da eskiye sadıktır mesela, en az sizin kadar masumdur kaçırdığı otobüsün ardından, iyi ki diyerek üç durak mesafesini, hızlı adımlarla bol nefes alarak katettiği zamanlarda, vitrinlere bakarak, vay be bana bak, dediği o şahane kaçamak dakikalarda, en az siz kadar mutludur kendisi ile baş başa kalmalarında...Birilerine bu sözü sarfetmeyeli uzunca zaman oldu. günaydın dostlarım günaydın...