Dövmeli mercimek çorbası

Bloklarda yemek yazılarını okudukça…
1975 yılı Eylül ayıydı. Yaz tatili izninden yeni dönmüştüm; okulların açılmasına az bir zaman kalmıştı. Yaz güneşi alıp başını gitmemişti henüz. Sabah kahvaltısı sonrasında Hatice Anne çuvallar içinde mercimek taşıyor ve büyük beton zemin üzerine serilmiş bezlere mercimekleri seriyordu, güneşlensinler diye…

Çuvallar içindeki mercimekler serildikçe güneşe, beyaz kurtçuklar kıvrılarak kaçışıyordu kenarlara. Çocuk aklımla kavrayamamıştım ne olduğunu ama oyuna dönüştürmekte geç kalmadık; elimize aldığımız çöplerle, kurtçukları inceliyor, hızlandırıyorduk kaçışlarını; bir vuruşta yedi can alan “Kahraman Terzi” masalına nazire yaparcasına sayıyorduk bir de.

O dönemlerde Milli Eğitim Bakanlığına bağlı olan yurda yeterli ödenek gelmediğinden olsa gerek; yaz tatilinde okulun bulunduğu ilin köyleri dolaşılarak toplanan bakliyatlar, günü geçmiş, kurtlanmışlardı, veya artık evlerde tüketimi uygun olmayan gıdalar yardım diye verilmişti yurdumuza; bizler tüketelim diye!...

Anımsıyorum, kahraman edasıyla “ben yemem bunlarla yapılan yemeği” diye efelenenler de olmuştu kendi aramızda…

08/09/1975 hayatımın dönüm noktalarından biri oldu; hastaneye yatırıldım. Bir ayı aşan hastane serüvenimden sonra okula döndüğümde; “dövmeli mercimek” öykülerini dinledim. Kurtçukları güneş altında öldürülen mercimekler, daha sonra sabah kahvaltısı menüsünde çorba olarak verilmiş; yemek istemeyenler “kurtlu mercimek” yerine “dövmeli mercimek” yemiş!...

Uzun süre yurtta ya “kurtlu mercimek çorbası” ya da müdürün dayağı ile yenmek zorunda kalan “dövmeli mercimek” çorbası olmuş kahvaltı menüsü…

Bloklarda çok sık yemek tarifleri okuyunca…