Du bakali n’olucek

Son açılımla anlaşılmıştır ki PKK Türkiye Cumhuriyeti’ne teslim olmuştur. Mücadelesinden vazgeçmiştir. 25 yıllık savaş bitmiştir. Ermenistan’la yapılan protokol ile Ermenistan Dağlık Karabağ’dan çekilmeye karar vermiştir. Soykırım iddialarından vazgeçmiştir. Buna bağlı olarak artık Türkiye’den toprak talep etmeyecektir. Avrupa Birliği, ABD, Kıbrıs Rum Kesimi ve Yunanistan Kuzey Kıbrıs Türk cumhuriyeti’ni tanınmıştır. Suriye artık Hatay’ı kendi toprakları içinde göstermeyecektir. Kuzey Irak Kürtleri ile kış bitmiş, bahar başlamıştır. Rusya yapılan antlaşmalar ile satın aldığımız doğalgaz fiyatında önemli indirimler sağlanmıştır. Dolar bazında dış borçlarımız yarı yarıya inmiştir.

Tabi bunların hiçbiri olmamıştır.

PKK’lıların hepsi sorgularında Sayın Öcalan dedikleri halde, Türkiye’ye girişleri bir PKK gösterisine döndüğü halde hepsi serbest bırakıldılar. Zafer işaretleri yaptılar. Bir slogan atmadıkları kaldı. Pişmanlık yasası var. Peki ama gelenler pek pişman gibi görünmüyorlardı. Pişmanlık demek ben bu işten vazgeçtim demektir. Var mı böyle bir şey? Benim bildiğim af ileriye değil, geriye dönük olur. Bu af denen şey bundan sonra ne isterlerse yapabilirler anlamına mı geliyor? AKP’liler bunu bal gibi görüyor. Ama bir şey yapmıyorlar, yapamıyorlar, çünkü onlara birileri tarafından yapmamaları söylenmiş. Aynı birileri Abdullah Öcalan’a bu kişilerin dağdan inmesini söylemiş. 5000 kişinin 34’ü gelmiş, onu da gösteriye çevirmiş, iktidar yanlısı basın da ‘25 yıllık savaş bitebilir’ diye başlık atmış. Yakında Ankara’da T.B.M. Meclisine gidip gösteri yapacaklar. Her şey gözümüzün önünde oluyor. Atatürk ‘unutmayın ama affedin’ diyor ama kimse özür dilemiyor.

Hiç kimse gelen PKK’lıları sahte davranmakla suçlayamaz. Çünkü amaçlarından vazgeçmiş değiller ve bunu her hareketlerinde gösteriyorlar. Demokratik Türkiye Cumhuriyeti’nden kast ettikleri bir Türk ve Kürt Cumhuriyeti’ni kabul ettirmek ama daha sonra Türkiye’den ayrılmak ve başka bir devlet olmaktır. Bunun böyle olduğunu görmemek için aptal olmak lazım. Denemesi çok kolay. Ankara’ya, Meclis’e gelirlerse onlara Türk bayrağı hediye edelim. Ya da İstiklal Marşı çalındığı zaman… Bakalım ne yapacaklar.

İnsan para ile terbiye olunca basireti bağlanıyor. Ne söylense boş. Kendi kendimizi kandırıyoruz.

Aziz Nesin’in bir öyküsü var. Adı, ‘Du Bakali N’olucek’. Özetle çok saf bir kadına biri sarkıntılık yapıyor. Kadın ‘Du bakali n’olucek’ diyor. Adam kadını evine kadar takip ediyor, evine, yatak odasına giriyor, kadın hep ‘du bakali n’olucek’ diyor. Soyunup yatağa giriyorlar, kadın hâlâ ‘du bakali n’olucek’ diyor. Bizimkisi de o hesap.

İşte böyle

Şehitler yattıkları yerde döner

Güleriz ağlanacak halimize