Dübeş şiir

duymadım bu sazın ritmini hiçbir yerde
beni gece çamının serinliğine
bir palmiyenin sıcaklığına götürüyor
kuru bir yürek gibi çakıllar
sessizce çöreklenmişler
bir vadinin derinliğine
kartallar yüksekte uçuyor
kargalar leş saçıyor
seyircileri GÜNEŞ...

duymadım bu sazın ritmini hiçbir yerde
beni yıldız ışıltılı gözlere
ılık ılık kulağımı okşayan sözlere odaklıyor
beynim uyarılmasın diye çektiğim perde
ritmin darbelerinden nasıl yırtılmış
ritmin gölgesinde aşkı aklıyor
devlerin aşkı büyük olurmuş
bunu diyen bir balon uçurmuş
tüm devler olmuş bir KEŞ...

duymadım bu sazın ritmini hiçbir yerde
yalnızlık teknesinde yoğurdum acılarımı
almış okyanus sislerinin kollarına atmış
okyanus düşleri ağarmadık uykuya yatmış
bulutlar ağlayıp ağlamama belirsizliğinde
yüreğim ölümüne sevecek susuz vadinin sessizliğinde
vadideki susuz taşları gözyaşlarım sular
gözlerime değil kulaklarıma o sazın ritmi dolar
nedir nedir diye sorarım kendime kavramlarda EŞ...

duymadım bu sazın ritmini hiçbir yerde
beni gece çamının serinliğine
bir palmiyenin sıcaklığına götürüyor
kuru bir yürek gibi çakıllar
sessizce çöreklenmişler
bir vadinin derinliğinde
her aşkın zaman dilimlerinde sırlar yatar
hayatta pek çok kişi düşeş atar da
aşkta görülmemiş hiç atan DÜBEŞ...