Dün, bugün ve yarın

Kürtler, PKK ve Demokratik açılım konusunda, yazmak istemiyorum, desem de, olmuyor.

Doğru şeyler yazdığımdan, yüzde yüz eminim. Yazdıklarımın milliyetçilik ile ilgisi yok. Ben, tamamen TC DEVLETİNDEN YANAYIM. Atatürk'ün kurduğu bu devleti, bu cumhuriyeti seviyorum ve ölünceye kadar savunacağım. PKK, DTP ve onun yörüngesinde olanların, devletimizin aleyhinde olduklarını düşünüyorum. 1938 yılında, Dersimde olanlar, bu günkü PKK nın, birinci versiyonuydu, diyorum. Zamanın hükümeti ve devleti, bu ayaklanmaya, gerektiği biçimde müdahale etmiş ve layık olduğu şekilde bastırmıştır. O zaman, Atatürk vardı. O zaman, devlet vardı. O zaman, hükümet vardı. Bir de bu güne bakalım. Neyimiz var, neyimiz yok, görelim.

Atatürk, dünü, bu günü ve yarını görebilen, eşsiz bir insandı. Eşine, ne tarihte, ne de günümüzde rastlamak mümkün değildir. Günümüzde ülkeyi yönetenlerin, bırakın, dünü, yarını, yaşadıkları günü bile algılayabildiklerini sanmıyorum. Dünü bilmeyenler, bu günü yaşayamazlar ve yarını da hazırlayamazlar. Öyle olduğu için, bu gün PKK ile muhatabız. Öyle olduğu için, Kürtler, geçmişte yapamadıklarını, bu gün yeniden yapmaya kalkışıyorlar. Öyle olduğu için, İngilizler, Yunanlılar, Fransızlar, bu gün yine karşımızdalar ve içimizdekileri, maşa olarak kullanıyorlar. Başımızdakilerin ise, ne geçmişten, ne bu günden, ne de yarın olacaklardan haberleri var. Bu günü atlattık, yarına Allah kerim de, diyemiyorlar. Zira, bu günü atlatmadık.

Bakın, bu gün basında çıkan haberde, Barzani nin yeni rüyası var. Barzani nin en büyük hayali, birleşik bir Kürt ordusu kurmakmış. Bunun için, Amerika dan icazet istemiş. Umarım, bizim açılımcılar, buna icazet vermişlerdir, bu durum, Kürtlerin demokratik hakkıdır. Herkesin ordusu var. Kürtlerin neden olmasın ki? Bu iş için, Kürt kardeşlerimize, malzeme ve lojistik destek de sağlayabiliriz. Bu, basiretsizlik, Turgut Özal dan miras kaldı. 1990 lı yıllarda, Amerikanın 1. Körfez harekatında, Turgut Özal, bir koyup üç alacağımızı söylemiş ve Amerikanın kuyruğuna takılmıştı. Sonunda ne oldu? Ne olacak, üçün birini bile alamadık. Özal'ın rüyasına göre, Amerika Irakı halledecek, Musul ve Kerkük ün kontrolü, bize geçecek idi. Siyasi açıdan, fasa fiso yaşadığımız o günlerden, iş bilir memurlarımız, köşe dönmecilerimiz, 15 yaşındaki hanedan mensuplarının şirketleşmesi, Hicret apartmanı, 1998 depremlerinin acıklı sonuçları, PKK nın giderek büyümesi, insanlarda hurafelere inanma eğilimlerinin artması, piyasada medyumların, mollaların, din tacirlerinin çoğalması, Erbakan zihniyetinin, iktidara kadar yükselmesi ve aynı zihniyetin % 40 oy alıp günümüzde iktidar olması, bu güne miras kaldı.

Bu günlerden, yarınlara ne miras kalacak? Bölünmüş bir Türkiye mi? Devlet ve Millet olabilmenin değerlerini yitirmiş bir Türk halkı mı? Avrupa dan dışlanmış, Arapların kucağına düşmüş, bir devlet mi? Ekonomik açıdan düşkün, işsizlikten bunalmış, gelecekten ve yarından ümidi olmayan, kula, kul olmaya amade bir toplum olma yolundayız. Binlerce insanın kanına girmiş terörist başının, sokaktaki vatandaştan daha hür, daha varlıklı, daha konforlu bir hayat yaşadığı, başka bir ülke tanıyor musunuz? Yıllardır dağlarda yaşayan, askerimize karşı savaşan, ülkemizde yollara mayın döşeyip, masum insanların canını alan, teröristlerin, kahraman gibi karşılandığı, başka bir ülke tanıyor musunuz? Kendi savcısının, hakiminin, yargı organlarının telefonlarını dinleyip, ispiyonlayan, adalet sistemi, başka hangi ülkede var. Önce tutuklayıp içeri tıkılan, sonra suç isnat edilip, iddianame hazırlatılan, hukuk sistemi, başka nerede var? Azarlanan meclis başkanı, bakanlar ve millet vekilleri, başka hangi demokrasilerde bulunuyor? Çalışanı, çalışmayanı, emeklisi, sürünen, başka bir sosyal devlet tanıyor musunuz? Bunları saysam, sayfalar yetmez.

Ne diyorsunuz? Bunlar, bu ülkede olmuyor da, ben mi uyduruyorum. O zaman sizde, bunların karşıtlarını uydurun, bakalım becerebilir misiniz?