- Kategori
- Futbol
Dün akşamdan sonra..
Football,ayak topu bir İngiliz icadı.Dünyada çok popüler.Nedeni;oynanması için çok özel bir alan gerektirmiyor.Sokakta,mahalle arasında da oynanabiliyor. Tek gereksinim bir top. Bakkaldan birkaç liraya alabilirsiniz. Gazete kağıdını bile dürüp oynayabilirsiniz.
Dün ülke çapında sevince boğulduk. Milli futbol takımımız Avrupa Şampiyonası'na gitmeye hak kazandı. Üçüncü olan Norveç ile son dakikaya kadar rekabetimiz sürdü. Kazanılmış başarıyı küçük görmek için değil ama bu gün bir an aklıma geldi.Bu küçük, karlarla kaplı kuzey ülkesi ile bizim sporcularımız kayak yarışına girseler veya buz hokeyi maçına çıksalar kazanma şansımız olur muydu diye?
Futbole bu kadar kaynak ayıran, iklimi bu spor için çok uygun, 70 milyonluk bir Akdeniz ülkesi olarak bu bizim için gerçekten başarı mıdır?
Grubumuzda yer alan Macaristan'ı zamanında yendiğimiz maçın 40 yıl efsane olarak bu ülkede konuşulduğu düşünülürse aşama kaydettiğimiz muhakkak olsa da.
Bir şeyleri doğru yapamadığımızı düşünüyorum.
Almanya'ya işçi olarak gönderdiğimiz,bu gün sayıları 3 milyona yaklaşan vatandaşlarımız arasından çıkan çocuklar, 70 milyonluk ülkemizden çıkanlardan nasıl daha başarılı oluyorlar?
Milli takımı dün oynanan Bosna ve önceki Norveç maçlarında galibiyete ulaştıran Nihat'ın olmadığı maçlarda kaybettiğimiz puanları düşünüyorum.Nihat'ın Ispanya'ya gittikten sonra göstermiş olduğu gelişmeyi bilen ve takip eden biri olarak. Marco'nun Norveç maçında kalenin içinden çıkardığı kafa topunu unutmadan. Katkısının sadece bu pozisyondan ibaret olmadığını,takımın yarısı gibi oynadığını herkes bildiği için detaya girmiyerek.
Sonra ülkemize son dönemlerde gelmiş en iyi teknik adamlardan biri olan Lucescu'nun bu gün Vatan gazetesindeki yazısını da okuduktan sonra. O Lucescu ki Türkiye'de Şampiyon yaptığı takımlardan gönderilmiş. Ama Türkiye'yi ve Türk insanını tanıyan ve Türk dostu olduğuna inandığım. Futbolde Türkiye'de başarılı olabilmek için saha içinden çok saha dışı faktörlerle mücadele etmeniz gerektiğini yazarken samimi olduğuna inanarak. Yetiştiği yine küçücük bir Balkan ülkesi olan Romanya'nın kaç kez Dünya kupalarına gittiğini,Dünya futbolüne hangi önemli isimleri yetiştirdiğini unutmadan.
Daha iyi olmamız gerektiğini düşünüyorum.
İlk hedef komşu küçücük Yunanistan'ın yakaladığı Avrupa Şampiyonluğu ünvanıdır.
Ama bu ünvana sahip Yunanistan'ın Olimpiyatlara kaç atletle iştirak ettiğini bilerek. Bir Süreyya Ayhan'a sahip çıkamadığımızı unutmadan.Basketbolde geçtiğimiz Dünya Şampiyonası finalini ABD'yi yenerek yine o Yunanistan'ın oynadığını bilerek.
Hedef katılacağımız Haziran ayında başlayacak şampiyonada 1.lik kürsüsü olmalıdır. Ama bu yol çok meşakkatlidir. Organizasyon,tek yürek olma,çalışma,bilgi,sabır ister. Bunlar unutmadan çalışılırsa olmayacak diye bir şey yoktur. Hepimizin de bu çapta bir Uluslararası başarıya ihtiyacımız var. Ulusça.
Dün akşamdan sonra bu sabah kendimi daha iyi hissediyorum. Avrupa Şampiyonluğu kürsüsüne çıkmış Milli takım'ı görürsem çok daha iyi olacağım.
Sevgi ve saygılarımla.
Dün ülke çapında sevince boğulduk. Milli futbol takımımız Avrupa Şampiyonası'na gitmeye hak kazandı. Üçüncü olan Norveç ile son dakikaya kadar rekabetimiz sürdü. Kazanılmış başarıyı küçük görmek için değil ama bu gün bir an aklıma geldi.Bu küçük, karlarla kaplı kuzey ülkesi ile bizim sporcularımız kayak yarışına girseler veya buz hokeyi maçına çıksalar kazanma şansımız olur muydu diye?
Futbole bu kadar kaynak ayıran, iklimi bu spor için çok uygun, 70 milyonluk bir Akdeniz ülkesi olarak bu bizim için gerçekten başarı mıdır?
Grubumuzda yer alan Macaristan'ı zamanında yendiğimiz maçın 40 yıl efsane olarak bu ülkede konuşulduğu düşünülürse aşama kaydettiğimiz muhakkak olsa da.
Bir şeyleri doğru yapamadığımızı düşünüyorum.
Almanya'ya işçi olarak gönderdiğimiz,bu gün sayıları 3 milyona yaklaşan vatandaşlarımız arasından çıkan çocuklar, 70 milyonluk ülkemizden çıkanlardan nasıl daha başarılı oluyorlar?
Milli takımı dün oynanan Bosna ve önceki Norveç maçlarında galibiyete ulaştıran Nihat'ın olmadığı maçlarda kaybettiğimiz puanları düşünüyorum.Nihat'ın Ispanya'ya gittikten sonra göstermiş olduğu gelişmeyi bilen ve takip eden biri olarak. Marco'nun Norveç maçında kalenin içinden çıkardığı kafa topunu unutmadan. Katkısının sadece bu pozisyondan ibaret olmadığını,takımın yarısı gibi oynadığını herkes bildiği için detaya girmiyerek.
Sonra ülkemize son dönemlerde gelmiş en iyi teknik adamlardan biri olan Lucescu'nun bu gün Vatan gazetesindeki yazısını da okuduktan sonra. O Lucescu ki Türkiye'de Şampiyon yaptığı takımlardan gönderilmiş. Ama Türkiye'yi ve Türk insanını tanıyan ve Türk dostu olduğuna inandığım. Futbolde Türkiye'de başarılı olabilmek için saha içinden çok saha dışı faktörlerle mücadele etmeniz gerektiğini yazarken samimi olduğuna inanarak. Yetiştiği yine küçücük bir Balkan ülkesi olan Romanya'nın kaç kez Dünya kupalarına gittiğini,Dünya futbolüne hangi önemli isimleri yetiştirdiğini unutmadan.
Daha iyi olmamız gerektiğini düşünüyorum.
İlk hedef komşu küçücük Yunanistan'ın yakaladığı Avrupa Şampiyonluğu ünvanıdır.
Ama bu ünvana sahip Yunanistan'ın Olimpiyatlara kaç atletle iştirak ettiğini bilerek. Bir Süreyya Ayhan'a sahip çıkamadığımızı unutmadan.Basketbolde geçtiğimiz Dünya Şampiyonası finalini ABD'yi yenerek yine o Yunanistan'ın oynadığını bilerek.
Hedef katılacağımız Haziran ayında başlayacak şampiyonada 1.lik kürsüsü olmalıdır. Ama bu yol çok meşakkatlidir. Organizasyon,tek yürek olma,çalışma,bilgi,sabır ister. Bunlar unutmadan çalışılırsa olmayacak diye bir şey yoktur. Hepimizin de bu çapta bir Uluslararası başarıya ihtiyacımız var. Ulusça.
Dün akşamdan sonra bu sabah kendimi daha iyi hissediyorum. Avrupa Şampiyonluğu kürsüsüne çıkmış Milli takım'ı görürsem çok daha iyi olacağım.
Sevgi ve saygılarımla.
- Toplam blog
- : 61
- : 896
- Kayıt tarihi
- : 06.10.06
Gençlik yıllarında öğrenim hayatı dışında tüm yaşamım spor, ağırlıkla basketboldü, sahanın kenarında..