Dün nerde, bugün ne halde?

Sabahları alarm çaldığında ne kadar zor gelir o sıcacık yatağımızdan çıkmak.. İşe, okula, vs. gitme vaktidir artık. Yorgana daha bir sıkıca sarılırız, yada bizi uyandırmak isteyen annemize sinirle karışık bir nazla "Öff yaa tamamm " şeklinde sesleniriz. Biz sabah bunları yaşarken dışarıda hayat daha bir farklı daha bir sert akmaktadır.
Ben sabah 6:30 da evden cıkıyorum işe gitmek için, sokalarda sadece, belediyenin çöpçüleri, servisler, kuşlar, simitçiler oluyor.. Birde hayatını sokaklarda devam ettirenler.. Hani hergün önlerinden geçtiğimiz, yüzlerine bile bakmadığımız..(evet bazıları gerçekten istismar ediyorlar ama bazıları gerçekten muhtaç..Bunu dışardan anlayamıyoruz tabi :( )

En çok içimi acıtan yaşlılar, ellerindeki mendilleri satmaya çalışanlar, yada önünde bir tartı dilenmeden parasını kazanmaya çalışanlar amcalar teyzeler.. Bir hayatın artık son demlerinde sokaklarda kalanlar..
Nasıl bir evlatları varki bu durumdalar diye düşünmeden edemiyorum. Belki kendilerinde hata, bilinmez.. Gençliğinde nasıldılar, neler gördü o yaşlı gözleri, ne acılara katlandı o yorgun yürekler.. Kolay değildir 65 yaşında elinde birkaç mendil, vs. sabahtan akşama yaz demeden kış demeden sokakta bir ekmek parası için insanlara yalvarmak..Aslında onlarınki dilenmek değil alın teriyle kazanmaya çalışıyorlar..

Bazen çok saçma şeyler yüzünden hayata isyan ettiğim geliyor aklıma o insanların yüzüne baktığımda, ve kendimden utanıyorum.

Kadıköyde banklar hani şu dinlenmek için oturduğumuz banklar hangi akla hizmetse mermerden oturma yerleri (Özellikle halitağa cadddesindekiler) , yazın tamam anlıyorumda kışın nasıl oturacak insanlar oraya.. Bundan 1 ay kadar önce, yaşlı bir teyze sabah 08:00 suları bankın kıyısına oturmuş, bir ekmek parası için dileniyor.. sabahın o ayazında o mezar taşı gibi bankın kıyında oturmaya çalışarak.. Bende sabah poğaça almıştım, gittim yanına "Teyze, kalk oturma bak burası soguk, üzerimde bozuk param yok ama bir tane poğaçam var, al "dedim.

Nasıl bir hayat dengemiz var bizim böyle..

Belki sabah sbah iç sıkan bir yazı, belki çok favori olamayacak türde ama ben paylaşmak istedim..
Hayatın bize sunduklarına elimizin tersiyle iterken oturup birkez daha düşünelim, bu dünyaya bir hayat bir can daha sunduğumuzda iyi bir anne ve baba, kendi ailemize de iyi bir evlat olalım..