Dünya barışı Türkiye'de öldü...

İtalyan sanatçı, Dünya barışı için otostopla geziyordu. Balkanları gezmiş , Türkiye’ye gelmiş sonra da Filistin’e ulaşmak istiyordu. Gebze’de ölü bulundu..

Bu gencecik kızcağız İstanbul’a geldiğinde normal bir insanla konuşsaydı. Bu ülkede otostop yapılamayacağını böyle bir durumda değil bir kadının bir erkeğin bile taciz edileceğini söylerlerdi ona. İster kamyona ister kamyonete ister arabaya binsin sonu aynı olacaktı.

Aklını fikrini doğurmayla , kadınların kafasına bez bağlamayla bozmuş bir başbakanı olan bu ülkede. Cami bahçelerinde turist kadınlara saldıran ağzı köpürmüş manyaklarla dolu olan bu ülkede. On iki çocuk yapıp onları sokaklara salan yoksul ve fukara insanların ülkesinde. Bir kadının otostop yaparsa öleceğini bilirdi bilenler.

Kadınları türbana sokmaya çalışanların iki üç imam nikahlı dostu olduğu ülkemizde. İmam hatip okullarına gidip daha da bir kuduruk olan çocuklar yetiştirdiğimiz bu ülkede. Namus diye diye el kadar bebelerin katledildiği , her türlü manyaklığın gerçek olduğu ülkemizde. Bu da oldu ''helal olsun'' diyelim.

Tatile gelen sarı saçlı kadınları ‘’fuhuş çetesine’’ satanları. Dolmuşa binen Hollandalı kızları tecavüz edip öldürenleri. Kapadokyada Japon kızı boğanları. Ankara’nın göbeğinde ev basıp filme konu olanları bu ülke yetiştirdi. Biz hala neremize ne takacağız? derdiyle sabahlara kadar tartışıyoruz.

Televizyonlarımızda oynayan filmlerin açıklığı ve saçıklığı cinsel cahil toplumumuz açısından manidar.

Rodos’ta kadınların yarı çıplak gezdiğini ama bir erkeğin bile bakışlarında tuhaflık olmadığını gördüğümde anlamıştım. Tuhaflığın bizde olduğunu.

Dünya barışı Türkiye’de öldü. Türban takan, mesai saatinde namaza gidiyorum diyerek sıvışan, rüşvet almanın elli yolunu bilen insanların ülkesinde öldü.

Hiç düşünemedi. Bir insanın hayvandan daha aşağıya düşebileceğini. Ve öldü..