Dünyada Emsali Yok

1.) Bölüm

 

Isparta- Antalya, birbirine en yakın komşu şehir. Antalya, pek çok Ispartalının yerleştiği ikinci adresleri...

 

Yakın geçmişte bir vakit günübirlik Antalya"ya gitmiştim. Komşuma gider gibi, bir kaç saat komşumda hoş sohbet eder gibi, dostla özlem giderir gibi bir ziyaretti bu.

 

Ne zaman ki Antalya"ya gitsem, tünellerden geçerken, zaman bakımından geride kalmış yıllara takılırım. Dereboğazı tünelleri açılmadan öncesi ne kadar uyuşuk bir şekilde Antalya ya ulaşırdık. Yolculuğumuz yaklaşık beş saat sürerdi. Burunsuz tabir edilen önden motorlu, 60-70 senelerinin lüksü hantal, klimasız otobüsün içinde, eski yoldan geçerken Köroğlu belinde başlardı baş dönmelerim. Mide bulantılarıma, sıkıntılı terlemeler eşlik ederdi. Taka otobüs içersinde kısa mesafeli dönemeçleri dönerken bir sağa, bir sola kaykılır dururduk. Otobüsün çıkardığı gürültülü motor sesine bazı yolcuların öğürmeleri eşlik ederdi. Çocuk yaştaki muavin, yenilik diye bilinen küçük siyah poşetleri her hangi bir kusmaya karşı yolcuya servis ederdi.Havalandırması, tavanındaki muavinin gücü nisbetinde aralanan küçük bir aralıkla sağlanan otobüsün içinde, yolculuğumuz süresince oyalanmamızı sağlayan tek nesne sigaraydı. Yolcuların geneli sigara içtiğinden, kalabalık bir kahvehaneye tıkılmışız gibi çoluk çocuk cümlemiz duman altı olurduk.

 

Allah rahmet eylesin Sav kasabamızın eski muhtarlarından Hacı Mustafa Kazak, eşeğiyle bir gün dağlardan davarlarını toplarken, dağın ardından kolayca Antalya" ya geçilebileceğini keşfetmiş. Sonra coşkuyla gelmiş şehir merkezine. Karşılaşıp selam verenlere selamla karşılık vermeden önce, çocukca bir heyecanla "Ben Antalya"ya kestirme bir yol buldum. Ama dağı parçalamamız lazım" demiş. Nasıl içten gördüklerini anlattıysa artık, o hararetle bulmuş kendisine inanan üç- beş gönüllü, kısa sürede birlikte bir dernek oluşturmuşlar.

Büyük bir heves ve sebatkarlıkla başlatılmış Dereboğazı yolunun yapımı. Orta yaşlarda giriştikleri bu uğurda, saçlarının ağardığı yaşlara değin alın teri dökmüşler bu birbirlerine güvenen samimi yürekli cesaretli adamlar. Azimlerinden zorluklar kurtulamamış. Her çıkmazı, el birliği ile çıkar hale getirmişler. Emelleri adına, el ele vererek müşkülleri birlikte aşıp, eziyetleri beraber göğüslemişler. Parayı pulu sorun görerek kararlılıktan caymamış, yılgınlığa düşmemişler. Didinmeleri dirlik olmuş, başarıya erişmişler.

 

Dereboğazı yolunun tünel açma çalışmalarına çok gitmişliğim vardır. Tonlarca dinamitlerin ateşlenmesi hemen yanı başımda yapılmıştı. Sonrasında büyük bir gürültüyle parçalanan dağdan inen taşların toplanıp bir kenara yığılmasında benim de emeğim geçmiştir. Isparta"ma helal hoş olsun.

 

Her ne kadar gerek gazetede neşrettiğim yazılarımla teşvikimle, gerekse bizzat yanlarında eşlik etmişliğimle, emeğimin geçmişliğini ifade etsem de, benim katkım onların divane şevklerinin yanında nacizane darı tanesi kadardı. 

 

Yol yapımının öncüleri olan istikrarlı ihtiyarların sevinçle koştukları dağ delme merasimlerinde, çabalarını görenler akıl sır erdiremezdi. Şenlik yerine gidermiş gibi, pak ve pek olarak şehir meydanı olarak da bilinen Kaymakkapı merkezinde buluşurlardı. 

Biri yüreği ağzında "Gideceğimiz kamyonu ayarladım. Birazdan gelip bizi alacak" derdi. 

Öteki ağzı kulaklarında "Ben de dinamitleri ve dinamitçiyi temin ettim. Dağın başında bizi bekliyor olacak." derken, etrafındaki bütün eller ve yürekler coşkuyla bütünleşirdi. 

 

Kimse demezdi "Ya olazsa" diye. Onların maneviyatları yüksekti. Allah"a teslimiyetleri tamdı. Yürekten inandılar. "Olacak" dediler, olmaz sanılanı oldurdular.

 

Ayfer AYTAÇ - ayferaytac.com