Dünyanın en zengin ülkeleri...

Zenginin malı züğürdün çenesini yora misali… 

Ülke olarak, sermaye birikimi ve tasarrufumuzun yeterli olmaması nedeniyle ha bire borçlanıp duruyoruz. Dış borcumuzun miktarı devlet olarak 384 milyar doları bulmuş durumda. Buna özel sektörün borcunu da eklersek, üç aşağı beş yukarı 550 milyar dolar civarında bir borcumuz var. 

Devlet borçla yaşamını sürdürürde, halk ondan geri kalır mı? 

Evet, halkımızda borçla yaşıyor. Milliyet Yazarı Güngör Uras’ın yazdığına göre; ‘Haziran ayı başında halkımızın 76 milyar TL ihtiyaç kredisi ve diğer tüketici kredileri, 69 milyar TL konut kredisi, 6 milyar TL taşıt kredisi, olmak üzere toplam 152 milyar TL tüketici kredisi borcu’ varmış. 

Tabi birde kredi kartı borçlarımız var! Halkımızın kredi kartı borcu toplamı Haziran ayı başında 47 milyar TL’ye ulaşmış. Hani ikide bir af çıkartıp, bir türlü tahsil edemediğimiz kredi kartı borçlarımızın 3.7 milyar lirası halen takipteymiş. Bu rakamın büyüklüğü, illerimizdeki ve ilçelerimizdeki İcra dairelerinin neden arttığını açıkça gösteriyor. 

Halkımızın cebinde 36 milyon kredi kartı, 69 milyon banka kartı varmış. Halkımız bu kartlarla 2010 yılında 236 milyar TL harcama yapmış. Şimdilerde taksit sayısının düşürülmesi istenilen satışlar, bu harcamanın içinde yüzde 23 yer kaplıyormuş. 

Daha ilginç bir bilgi: Merkez Bankası’nın tespitlerine göre halkımızın toplam borcunun, harcanabilir gelirine oranı (ülke genelinde ve ortalama olarak) 2010 yılında yüzde 41.2’e ulaşmış. 

Daha açık bir anlatım ile yılda 100 TL harcanabilir geliri olanın birikmiş 41.2 TL borcu varmış. Yani hiç kimse benim borcum yok diye böbürlenmesin! TÜİK’in Gelir ve Yaşam Koşulları Araştırması’na göre, her ne kadar her yüz haneden 40’nın borcu yok görünse de, Türkiye genelinde her 100 haneden 60’ının az-çok borcu varmış. 60 borçlunun 3’ü borçtan şikâyetçi değilmiş. 30’u, borcunu zorlanmadan ödeyebildiğini söylerken, 27’si borç yükünden yakınıyormuş. 

Değerli büyüğümüz Süleyman Demirel’in söylediği gibi “Borç yiğidin kamçısıdır” sözünün nasıl hayata geçirildiğini bu verilerde görüyoruz. 

Toplum olarak üretmeden tüketmeye yönelmemiz nedeniyle, borçlarımızın miktarı her geçen gün artıyor. Toplum olarak, halimizden öylesine memnunuz ki; her iki kişiden birisi (oy kullananların)mevcut iktidar partisine oy verip, mevcut düzenden ne kadar memnun olduklarını gösterdiler. 

Ülke olarak milli gelir hesaplamasındaki yanlışlığı(!) düzeltip, bir gecede milli gelirimizi yüzde 50 arttırabiliyoruz. Tabi bununla birlikte kişi başına düşen milli gelirimizde aynı oranda artıyor. 

Ülke olarak milli gelirimiz, kişi başına 10 bin doları buldu diye sevinirken, dünyanın zengin ülkelerine baktığımızda, daha kırkambar ekmek yememiz gerektiğini görüyoruz. 

İşte dünyanın en zengin ülkeleri: 

ABD’de merkezli Global Finance adlı dergi tarafından hazırlanan "2010 Dünyanın En Zengin Ülkeleri Listesi" ne göre; 

Listenin ilk sırasında 90 bin 149 dolarlık kişi başına düşen gelirle Katar yer alıyor. 

Katar’ı sırasıyla, Lüksemburg, Norveç ve Singapur izliyor. ABD’nin 6. sırada yer aldığı listede Türkiye ise 13.051 dolarlık kişi başına gelirle 65. sırada... 

182 ülkenin değerlendirildiği listenin son sırasında ise 342 dolarlık kişi başına düşen gelirle Kongo yer alıyor. 

En zengin ülkedeki bir kişi ile en fakir ülkedeki bir kişi arasındaki milli gelir farkı ise tam 263 kat. 

Dünyanın en büyük 17. ekonomisi olduğumuzu övünerek anlatılırken, milli gelir düzeyinde, kişi başına düşen gelir olarak 65. sırada yer almamız çelişki değil mi?