Dur, biraz düşüneyim.

Akıp giderken zaman

Yaşadığımı düşünerek

Muhalefet etmeden, kendime

Bir soluk aralığında sorguya çekilmeliyim.

Kavramların içiçe girdiğini, sözcüklerin kayıp olduğunu...

Çok güçlü bir görünüm içinde ne kadar zayıf olduğumuzu itiraf edelim.

Beş yıl önceki ben, ben değilim. On yıl önceki beni ise tanıyamıyorum.

Yaşarsam, beş yıl sonraki ben , şimdiki ben gibi olmayacağım.

Siz değişmeseniz de, zaman sizi önüne katıp kovalıyor.

En güzel şiir henüz yazılmadı. Gelecekte de yazıl(a)mayacak.

Çağların buluşu bisiklet üzerine, henüz en iyi buluş yapılamadı.

Gizemini kaybeden herşey sıradanlaşır. Sıradanlıkta monotonlaştırır yaşamı.

Akıl dediğinizde bir şey değil aslında. Akıl akıldan üstün değil, akıl akıldan noksandır.

Evren’in büyük sırrı devam ediyor. Sır çözülemedikçe, dinler varlığını devam ettiriyor.

Dinler, insan beynini ayakta tutuyor. Çıldırmamak için bu çok önemli...

Dur biraz düşeneyim, zaman aralığında neler değişiyor, neler giriyor yaşamımıza...

Yaşama bir amaç katıyoruz, yaşam daha renkli, daha çekilir, daha yaşanılır olsun diye...

Yaşamak için yiyoruz ama, yemek yediğimiz için yaşamımız devam ediyor.

Dur biraz düşüneyim...

Söz sözü açmıyor, söz kıtlığında...

Bir düğüm atılmış gibi dile.. Amaç dille beyin arasındaki bağı koparmamak...

Hani karnından konuşanlar var ya, öyle olmayı hiç istemem.

Öyle ya bu yazı nasıl sonuçlanacak, ne olacak giriş, gelişme ve sonuç..

Dur, biraz düşüneyim !