Durduk yere

Merhaba

Sizde hiç birdenbire hiç anlamadığınız bir şekilde heyecanlanır mısınız? Karın boşluğunuzda müthiş bir şey vardır, boğazınıza kadar yükselir sıkıştırır sizi..
Bilirsiniz bu hallerinizi ama hep güzel bir şeyler olacak gibi geleceğe yorar mısınız? Hiç birşey olmadığını bildiğiniz halde. Israrla tekrar tekrar... Belki de güzel şeyler olması için hep bir ip ucu arıyoruz fırsatını bulmuş gibi hislerimize sarılıyoruz. Olabilir mi?

İfade etmemeye çalışmak belki de en güzeli o anda sadece o durumu yaşamak. Çünkü ifade etmeye çalıştıkça homojenlik bozuluyor. O anda sadece o duyguyu hissetmek gerekli belki de... Yaşamak bu ise.

Belki de ifadeler, yansıtmalar sonra olmalı...

Peki hiç farkettiniz mi? İfadelerimiz benliğimizden koptukça birer birer, özgürleşip hafiflediğimizi düşünürken biz, hapsolduğumuzu kelimelerimize, şekillerimize, sembollerimize...

Hep ya biraz fazladır anlattıklarımız ya da biraz eksik...
Belki de en güzeli bilinmeyenlerle, benzetmelerle anlatmak. Belki de belirsizlikler tamamlar ifadeleri her zaman doğruya en yakın ve açık kapılarıyla (Tıpkı limit gibi, her zaman yaklaşır hiçbir zaman sıfır olmaz 1\x, x sonsuz değerler aldıkça... Ama biz ne yazık ki her zaman sıfır kabul ederiz)

Adı üzerinde benzetme:)