- Kategori
- Şiir
Durgun deniz
Durgun Deniz
Durgun ve solgun akan dere gibiyim
Coşkuyla taşıp önümdeki engelleri,
İçimdeki birikmiş çakıl, kum, taş
Parçalarını aşarak denize kavuşmaya
Gücüm yok.
Yoksa deniz miyim?
Yoğunluğu ve derinliğiyle ağır
Dalgası nazlı
Kabardı mı kıyısındaki kayaları
Aşındırıp parçalayan şiddetinden
Ben denizim.
Kaynakları tükenen
Bu sene yağmura kavuşamayan
Ve güneşe hasret
Ben güneşsiz solgun bir denizim.
Üzerinde hiç güneşin doğmadığı
Kuzey diyarlarının deniziyim desem, değil
Güneşi karşıma alıp kucakladığım senelerim oldu
Gümüş pırıltılarını üzerime saçtığı zamanlarım
Şimdi güneşe hasret solgun bir denizim
Ben güneşli bir günde, pırıltılarıyla
Işıl ışıl yanan güneşine kavuşmayı bekleyen
Durgun bir denizim.
Güneşin suçu değil bu
Bekliyor üzerimdeki bulutlu
Puslu havanın dağılmasını
Üstelik
Yaz da geliyor
Güneşin gözükmesi yakın
Bir yağmur yağsa
Bir fırtına
Dağıtacak bulutları üzerimden
Bir yağmurluk zaman kaldı
Güneşe kavuşmam yakın.
Size bir şiir daha. Tabii buna şiir denirse. Ama olsun, pişman değilim yazdığıma. Duygular dökülsün de, nasıl dökülürse dökülsün…