- Kategori
- Şiir
Durgun deniz
durgun deniz
bir güzel orda
bir gül yüzlü hep orada
değiniyor ruhuma
o kadar yakın ki bazen
bazen o kadar uzak
bir gül yüzlü
erguvanların yapraklarında
gezinen karıncalar
yusufçuklar
demire tutunmuş sakız sardunyalar
yitirdiklerimiz yavaştan yağan yağmur
yaslanılan yaslı yürekler
yavaşlayan yoğun yeis
benim umutsuz yolum
bittiği yerde başlar
korumaya çalış onları
şairleri, delileri bir de meczupları
gece içinde ya da öğlen pırıltısında
dolunayda güneşte
gök engin ve temiz
hiç bu kadar mavi olmamıştı
hiç bu kadar deniz kıpırtı coşkulu
rüzgar üzgün olmamıştı
karanlığa sürüklüyor
onun gidişi
yaşamı sessizce
soğuyor sular usulca unutuluyor
umutlar yeşil yapraklar yıpranmış
karanlığa konmuş kumrular hiç bu kadar yalnız
birlikte yürüyeceğiz
bu uzun yolu ne güçlü
bir ışık ki hep balkıyor
canlanır belki erguvanlar
köklerini suya daldır
begonya yazı geçti
erguvan baharı sürüyor
akağaçlar Salacak'ta sallanıyor
açelyalar açmayı düşlüyor
ilk damlalar düşmeden
savruldu soğuyan kül
kumrularda telaşta
Ali ağabey'in balkonunda
kara bulutlar toplanırken
sessizlik tepende gürül gürül
camda dalgalanıyor durgun deniz
olsa olsa bu bir hasret
Mehmet Özgür Ersan