- Kategori
- Şiir
- Okunma Sayısı
- 68
Durma Yürü
İzmir Kitap Fuarından
zemherisini kendi kardı elleriyle
iğneyle kuyu kazdı
kör karanlıklardan çıkarken
yalanın içinde doğruyu gören
onun gözüydü
içimi dolduranlardan taşan hüzünde
tökezledi durdu
durmadı yine de eğri çizgilerinde
zikre durmuş mürit gibi
her birinin ateşinde yandı kavruldu
hayrat dağıttı can suyunu
yavrusu doyduğunda doyan
ana misâli aç kaldı
içinde durmayan tek şey dinginlikti
ıssız bir dağ yamacında
sabitlendi kaldı haykıran sesi(m)
duymadı kimse duymadı
ömür dağarcığımda doğrular var yalnızca
ihânet etmedim /bahara/ koşan çiçekti tomurcuğum
tükeniyor sular
sarardı sararacak yapraklar
dallarımı budayan budayana
at gözlüğü takmış çoğunluk
gelecekte bir gün
üzerlerine yıkılır mı ördükleri duvarlar
bildiğim / umursuzca
şenlikli uçurtmalarla koşarken onlar
umarsız voltalarla, huzursuz bacağım kaldı bana
hâlâ yeniliyorum hayata
yüreğim durma yürü diyor daim
yürü durma bildiğin doğru yolda...
12 Şubat 2011
Hâdiye Kaptan
- c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir
ETEM SEVİK
bu blog'u önerdi.
Önerilerine Ekle Beğendiğiniz blogları önerin, herkes okusun.
İçimizde tereddütler olduğuna göre doğru yollar karışıyor. Selamlar.
Kerim Korkut 22.10.2018 20:21- Cevap :
- Yollar her zaman karışıktır insan hayatında. 24.10.2018 20:44
- Toplam blog
- : 467
- Toplam yorum
- : 1657
- Toplam mesaj
- : 3
- Ort. okunma sayısı
- : 141
- Kayıt tarihi
- : 16.05.11
Güzel Sanatlara tutkulu, Türk sanat müziği hayranı, deniz ve İstanbul âşığı şiiryazar bir fâni....
