Dürüstlük bir üstünlük müdür?

Bir şeyi çok merak ediyorum: Dürüst olmanın çok önemli bir üstünlükmüş gibi sunulduğu ve algılandığı başka bir ülke var mıdır bilmiyorum. Dürüst olmak, hak yememek, haksızlık etmemek aslında normal bir insanın özelliği değil midir? İyi bir insan olmanın ön koşulu başka nedir ki? Dinler de ahlak kuralları da yasalar da daima "iyi insan", "iyi yurttaş" "iyi kul" istemiş. Ama nedense din de yasalar da ahlak sistemleri de bu konuda pek başarılı olamamış. Demek ki insanın tabiatında var bu bozulma. O zaman eğitim kurumları, okullar, camiler, hutbeler ne işe yarıyor, bunu bir sorgulamak gerekir. Aramızdaki hırsızları, canileri, katilleri, ahlaksızları bizler üretmiyor muyuz? Onlarla aynı okullarda okumadık mı, ayni camilerde yan yana oturmadık mı? Hangi eğitimi ve telkini veriyoruz da eğitim sistemimiz ve toplumsal değerlerimiz yine de böyle insanlar üretiyor? Özellikle eğitim kurumları sınıfta kalmış gibi görünüyor. Birisinden söz ederken neden özellikle dürüst ve güvenilir olduğunu söyleme ihtiyacı duyuyoruz? Acaba hepimiz kirlendik mi yoksa dürüst olmak için ille de bir derviş olmak mı gerekiyor? Bir "kılıçlı adam" sadece dürüst olduğu için insanların sevgi seline boğuluyor ve herkes ondan bir mucize bekler gibi onu belediye başkanı yapmaya kalkıyor. Bir yandan da “Aman böyle insanlar bulunmasın aramızda.” der gibi çamur atma huyumuz var. Birkaç sene önce yolsuzluklarla, çıkar kavgalarıyla, beceriksizliklerle dibe vuran siyasi kadroların yerine; dillerinden "din" ve "Allah" sözlerini eksik etmeyen "yeni Osmanlılar"a sadece daha dürüst olacakları, daha temiz işler yapacakları umuduyla sarılmadık mı? Oysa bakın şimdi neler konuşuluyor? Bir Nasrettin Hoca fıkrasında "Hırsızın hiç mi suçu yok!" denmiş ama bakmayın siz ona. Demek ki partilerimizin de siyasetçilerimizin de hırsızlarımızın da hiç suçu yok. Suçlu biziz. Bir yerlerde bir yanlışlık var ve bu sistem insanları bozuyor. Bozduğu için de nerede "doğru dürüst" birini görsek ona sarılıyoruz. 80 yıldır şeffaf bir ihale yasası bile çıkaramayan siyasetten başka ne bekleyebiliriz ki... Dürüstlük herkesin doğal hali olmadıkça, doğru tercihleri yapabilecek bilinçli ve eğitimli bir “sokak” yaratamadıkça bu böyle sürüp gidecek gibi. Oysa yazık değil mi bu millete? Elbette 72 milyonun içinde kirlenmeye yatkın olmayan kim bilir ne kadar çok insanımız vardır. Ülkemizin değişmeyen kaderi şu: Başımıza kim gelirse gelsin herkes kendi hırsızını yaratıyor ve herkes kendine, yandaşlarına çalışıyor. Sonra da temiz birini görsek ondan bir umut, bir ışık bekliyoruz. Görülüyor ki zavallı ülkemizi şimdi artık daha zor günler bekliyor... Sevgi ve saygılarımla... Mustafa Koç