düş gezgini

Düş gezgini oluruz kimileyin, sessiz düşlerimizin derinliğinde. Bir sabah uyanıverir insan düşlerinden ve yüreğinin ta üstüne bir yumruk gibi oturur acı. O acılar ki her tatlı düş sonrasında bizi kimileyin yıkan kimileyin kendine getiren…

Hüzünlerden süzülün bir hayatı sevgiye çevirmek oysa insanca bir hayata döndürmek bizim elimizdedir. Biz kendi düşlerimizi koruyamadan yaşadığımız sürece hep eksik kalır bir yanımız. Hayatı eksik bırakmadan yaşamak için sahiplenmeli tüm güzel düşlerine insan.

Gün gelir alıp başını gitmek ister insan. Yolculuklar hayat yapılır oysa. Gidebilenler mutlun yolcularıdır o yolların. Kalanlarsa bahtsızları hayatın. Oysa gidebilmeli her insan kendi serüvenine ve kendi yolculuğuna.

Eksik yaşanan hayatın karşılığı yoktur elbette. Doyumsuz hayatların da öyle. Bilinir ki her şeyin bir yediği vardır, yalnızca ömrümüzün yedeği yoktur. Yedeksiz bir yaşamı heba etmekse en büyük kötülüğüdür insanın kendisine. Hayatımızın bir saniyesini geri getirme şansımız yoktur oysa, elimizdeki tüm olanaklara rağmen. İşte bu yüzden yolculuklarımız yarım kalmamalıdır. Tamamlayacak ikinci bir kişi yoktur, düşlerimizi. Ancak kendimiz yaşadığımız kadar bizimdir düşlerimiz. Yaşanmamışlarsa içimizdeki kalan yaşama hasret kırıntılarımız….

Elveda demeden hayata doymalı insan beklide. Oysa doyumsuz bir hayatı yaşayanlar, diğer dünyalardaki cennetlere nanik çekerler. Bahtsızlarsa yaşadıkları cehennemi, diğer dünyalarda beyhude bir çabayla cennete çevirmenin düşlerini kurarlar. Cennet ve cehennem insanın en derinindedir, yani yüreğinde…

Kimileyin düş kurarken insan, o düşlerde bulur cenneti… değerini bilmek gerek…