Düşe kalka

Kaç saat kaldı ölüme
Bir yalnız sokağın elinden tutup geldim
Size biraz yalnızlık getirdim

Uzun kollu bir gece yarısıydım
uyandın uyandın yeniden yeniden doğurdun kendini
mavi mürekkeple yazmayın şiir üşüyor dedin

koruyup kolladığınız kimdi
anne off annecim içimde bir istiridye inciyi saklıyor hala
içimde küçük güvercinler büyüyor anne

öfkeli karıncalar arapça yazının içinde geziniyorlardı
bir karınca duası
defterlerin arasında kurutulmuş bir kelebek ölüsü acı

bir kelebek ölüsüydü
belki hatırladığın

memelerinden mor sütünden içtim
annecim seni kollarımda saklamak istedim
senden uyanmak istemedim

(terk ettiğiniz çocuğunuz içinizde ağlıyor olabilir-
terk ettiğiniz şiirler sizi arıyor olabilir-)

sayılarla işgal edilmiş bir imkansızdır sizin ömrünüz

rengin özesmi