Düşen Söz'ü ve İnsan'ı kurtaracak Alim Çocuklar destanı

Birçok tariften biri, düşünen hayvandır insan, düşünen ve eğitebilen

Lakin tashihe muhtaç bu tarif, insan canlıdır ve serâpâ eğitilebilen

Düşünmek ve eğitim bir müfredat icap ettirir yani söz, logos ve kelâm

İlim, irfan, hikmet dediğin hepsi kelâmdan sadır olmuş cümlesi hasıl-ı kelâm

Bidayette Kelâm var idi, evvelde söz diye başlar hatırla bir kutsal metin

Ve Oku emriyle açılır ilay-ı kelimetullah oku zira vazifen pek zor ve çetin

Biz cennetten düştük biz kovulduk ve söz de bizle pislendi ve dünyalı oldu

Âdem ademe mahkum, kirlenmiş ve günahkar, kelâm ise ilme hal oldu

Uygarlaştık, bilimselleştik, ilerledik; cosmosu ve higs parçasını keşfettik

İzanı, insafı ve vicdani, adaleti, şefkati ve Kitab'ı lâkin bu yolda kaybettik

Seyran ettik avucumuzdaki çeri çöpü, kaybımıza aldırmadan, bayram ettik

Dünya çivisinden, işler şirazesinden kurtuldu neden diye bir de sual ettik

Bir kürsüden bir cemiyete seslenmenin mesuliyeti var, zilletten ağır vebali

Kürsü, iddiam var denilen yer, kemâlin makamı ve ama ele de verebilir zevali

Kürsü, çünkü Adem’in dünyaya duhul ettiği kaya, Musa’nın vahiy aldığı mekan

Kürsü, İsa’nın sırtında haçıyla çıktığı o tepe, ben sana muhtacım denilen o an

Kürsü, Muhammed'in Miraç ettiği nokta, natıkın nutkunun tutulduğu bir zaman

Kürsü, öğrencilerden bir öğrenci olan öğretmenin ödünç aldığı o kutsal mekân

‘Dinledim öğrendim, söyledim öğrettim’e inanıyorum, benim amentüm olsun

‘Bir ferd-i hakir-i fakir-i Taliban-ı hakikatim’ lafzı benim samimi rehberim olsun

Öğretmen ve anne muazzez ve mukaddestir, çünkü mürebbi-i beşerdir onlar

Terbiye eder, tenvir eder ve tedris ederler, zira müessis-i medeniyettir onlar

Çocuklar, ahh çocuklar, onlar O’na en ziyade muhtaç olan Allah’ın saf kulları

Çocuklar çoğu yerde zulüm altındalar ve ölüyorlar ve dolduramıyorlar okulları

Söz düştü demiştim,

Söz yerde ve Söz O’nu kaldırmaya yemin etmiş olanı bekliyor

 Dünyanın bütün çocukları Söz’ü kaldırmak için sözleştiler ve okullar onları bekliyor

Ben bizden ümitsizim, bütün ümidim çocuklarda, çocuklarsa o  kulları bekliyor

O  kullar ki çocukların ihtiyaç duyduğu okulları inşa için hamiyetli kulları bekliyor

Yetmiş yedi kuşak ötesine yetecek denli zengin olmak, ne demek Karun olmak

‘Harun gibi geldim Harun gibi gideceğim inşallah’tan sonra ne demek Karun olmak

Karun ol, eyvallah, lakin Harun gibi de hayır et, okul bekliyor çocuklar senden bak

Sözü kaldırmak için, bizi kurtarmak için okul bekliyor çocuklar senden durma kalk

Çocuklar dünyanın her yerindeler, isyandalar ve ‘biz Sözüz, Söz Biziz’ diyor

Çocuklar isyan ettikçe Söz silkiniyor, kendine geliyor Söz ve yerden kalkıyor

Söz ve çocuklar kadîm ‘Evami-i Aşere’ için, İnsan Ahd-i Kadîm için uğraşmakta

O Ahd-i Kadîm ki bizim için; bizi, Sözü ve çocukları kurtarmak için uğraşmakta

Eeyy şair de ki onlara şiir ve şuur akrabadır, ve şair şuurun tecessüm etmiş hali

Şair gönlünde daimi bir çocuk tecessüsü besleyen insanın hesapsız dervişane hali

Eyy hazirun, tükendi söz ve nihayet muhabbet hidayete erdi

Umarım o  okullar ve o çocuklar beraber sonunda kifayete erdi.