Düşler ve gerçekler ayrı ayrı yaşar

Ağaçların arasına gizlenmiş taştan yapılmış eski bir Rum evi. Pencerelerinde tahta kepenkler kırmızıya boyanmış, rengi güneşte biraz solmuş.

Evin girişindeki demir parmaklıkları, çiçekleri yapraklarından çok mor, beyaz begonviller çevrelemiş, taç gibi.

Girişte hemen duvara yaslanmış önünde sepetiyle kırmızı bir bisiklet. Girişten sonra ön bahçe daha çok bir avlu gibi, eve uzanan minicik yolun sağında solunda renk renk çiçekler ve küçük pembe tomurcuklarıyla karabiber ağaçları.

Üst katta yeşilden kırmızıya değişen renkleriyle, balkonun demir parmaklıklarına asılmış biberler dizi dizi. Evin duvarının önünde eskilerden kalma bir divan, kenarları fırfırlı ve çiçekli bir örtüsü var. Divanın önünde ise tahta bir masa ve üzerinde bir meyve tabağı içi şeftali dolu. Masanın etrafında üç, beş tahta sandalye.

Dışarıda koro halinde cır cır böceklerinin sesine içeriden gelen hafif bir müzik sesi karışıyor. Akşamüzeri, güneş battı batacak.

Divana bir kadın uzanmış üzerinde ince askılı siyah bir elbise. Elinde kitabı hayal kurmaya dalarken, göz kapakları oyun oynamış ve uykuya dalmış. Hafif bir esinti üzerinden geçip saçlarını dalgalandırmış, elbisesinin eteği kenarından aralanmış.

Daldığı rüyaların içinde birden omzunda ılık bir ürpertiyle gözlerini aralamış. Sevdiği adam gülen gözler ve tebessüm eden dudaklarla karşısındaymış. Kadın kollarını uzatıp adama sarılmış başını omuzlarına gömüp, uzuuun uzuuuuun kokusunu içine çekmiş. “Hiç gitme emi..” demiş “sakın gitme….hep kal benimle………”. Adam sıkı sıkı sarılmış, parmakları kadının uzun dalgalı saçlarına karışmış, derin bir iç çekip “gitmem…. ama sen de gitme……” demiş. Hava kararırken kırmızı kepenkli taş evin sessizliğinde cır cır böceklerinin hiç kesilmeden devam eden sesine kadın ve adamın hayat kokan sesleri karışmış…