Düşlerin rengi mavi değil mi?

Karanlığın yağmurunda tanrı ağlıyor…
Yolum lacivert…
Kaldırım taşlarından düşüyorum
Gök turuncu kızıla dönecek birazdan
Sislerin arasından öyküler görüyor gözlerim.
Uzak şehirler, dağlar ve sokak köpekleri
Sessizce olan biteni izliyor.
Bir ben bir de sen belki.
Birileri gökyüzünde maviyi arıyor
Bedenlerinden vazgeçmiş yürekler ağlıyor sevgisizliğe.
Sevişmelerin ortasında.
Nerden çıktıysa ağlamaları
Böylesine yalnızken yürekler
Ve kanıyorken elleri
Seviyorken kim anlatır ki böyle öyküleri
Kim söylemişti daha önce
Bir acıyı sevebilmek mümkündür diye.
Düşlerinden düşerken hem de
Benim gibi…
Uykudaydım yüreğimle o zaman ben.
Sıkı sıkı sarılmış soğuğa kafa tutuyorduk
Derin uykumuzda…
Uyandığımda yüreğimi almışlardı
Kim neden alır ki yüreğimi
Ve neden koşuyordum düşmeler arasında
Dizlerim kan içinde…
Gözlerim sevdalı boş bakışlarla
Kalabalıklar içime dolmuş öylesine…
Yalnız olduğunu bilemeyecek kadar bir mahşer miydi içimdeki yangın
Ya bu nefes nefese koşmacalarım,
Yüreğimden uzak olmayan o kalabalığın içinde.
Pencereden bakan kim,
Kim bakıyor kimsesizliğime…
Kim haber etti yüreğinin acısını o geceye,
Kim ağlattı geceyi de yağdı alevler yüreklere.
Bir yağmur özlemi değil miydi beklenen özlenen kurak gözlerde.
Yağacak mı yine yüreğimizin göğünde kızıl yağmurlar
Mavi denizlerin, mavi düşlerin rengi olmayacak mı?
Yaşamak kanat çırpmaksa kuşlar nerede bu gökyüzünde.
Yaşamak sevdaysa sevgilileri nerede yaşamın,
Sarılmış bedenlerin sevdası hani nerede
Hani bir örtünün öldürdüğü ateşler
İnsanı nerede bu dünyanın,
Bitiriyor mu yürekte her günü ayrılıklar
Terk mi ediyor beden yüreğini
Özlemler yaşamak oluyor, yaşananlar dün.
Gelecek saklamış kendini karanlıklara
Yarınlar belirsiz,
Yarınlar ölü…
Öyküler yazılmadı henüz yazan sen olacaksan eğer kaderimi
Bekle gün doğmadan yarın olmaz deme,
Bil ki sabaha gebedir her gece
Anlamadın ki ben anlattım hâlbuki
Bak ben buyum benden başka yok ki,
Sevdim ben seni...
Oysa hepsi de yaşamak…
Ve... Söyle…
Düşlerin rengi mavi değil mi?

Esenlikle ve sevgiyle… Melekler öpsün yüreğinizden

Dila Emral AYDIN

27 Aralık 2008
İZMİR KARŞIYAKA