Düşsüz Kalmak

Düşler üzerine konuşurken bugün bir dostla, gördüğümüz, kimini hatırlayıp kimini hatırla/ya/madığımız rüyalar üzerine, iki gündür rüya görmediğimi fark ettim. Hastalığın etkisiyle erkenden ve kendimi kaybedercesine uykuya dalışımdan olsa gerek. Rüya görmedim derken mutlaka görmüşümdür de hatırlamadığımın, uykuda geçirdiğim saatlerin hiç yokmuşcasına, bir boşluktaymışcasına geçip gittiğinin ayrımına vardım. Bir kitapta okumuştum; ‘uyku küçük ölümdür derler, hiçbir şeyin nedenini, nasılını sorgulamaz insan’ diye. Ben galiba 2 gecedir erkenden ölüp, sonra ertesi gün yeniden ve erkenden yaşamaya başlıyorum. O arası hep bir boşluk, hep bir sis, hep bir gri bölge. Bir şeylerin var olduğu, ama aklı ve yüreği aştığı için belki de yok sayıldığı öte bir zaman...

Düşsüz kaldım galiba ben bu aralar dediğimde dosta; *aç kal, susuz kal ama düşsüz kalma, dedi bana. “Düşsüz mü kaldın, aklın egemenliğine girmiş düşler demek. O zaman olan hayallerine sığın...”

*Ömür Doğan