Düşünce cehenneminde satır araları

Kokumun sindiği yataktan kalkan bedenim, yorgun ve huzursuz. Masamdaki şişe, kapağını açık unutmuşum nedense. Bir yudum, bir yudum daha… Boğazım yanıyor, içimde hissettiğim bir ateş daha. Sönmesini sağlamaya çalışmak yoruyor zihnimi.

Yoğunlaşamıyorum. Yapmak istediğim tek şey bedenimi suya teslim etmek. Mantığım durdu, hareket dahi edemiyorum.

Dinginim şimdi. Sessizliğimin içindeki çığlıklarla baş başayım. Kelimeler dans ediyor yine beynimde. Kelimeleri kucağıma alıp yalnızlığıma sığınıyorum. Dile gelmeyen, ruhumun derinliklerinden çıkmayan sözcükler ruhumu kemiriyor. Sustukça büyüyor, cümlelerimi anlamsız kılıyor.

Repliklerimi tüketiyorum ve unutuyorum. Hayat çok kısa ve repliklerimizin hazır olmadığı zamanlar o kadar fazla ki…

Şu dört duvar… Müziğin sesi ve notaları. Ruhumdan dökülüyormuşcasına, beynimi oyarmışcasına dalga dalga büyülüyorlar, büyüyorlar. Ruhumun derinliklerini titreten en büyük orgazm bu belki de. İçinde büyüyen belirsizlik, yarını düşünmeme çabaların, korkulara yer yok. Cesaret budalası bir korkaksın belki de…

Özgürlük sandığın başıboşluğunsa özgür değilsin kimbilir. Ruhun tutsaklığını kaldırdı ve kalbini terk etti. Beynini ise ben bile anlamıyorum, anlayamıyorum…

Bir yudum, bir yudum daha…

Bu tütsüden bir daha almamalıyım. Çok nahoş bir kokusu var. İğrenç derecede çekici gelen. Ya da betimlemelerimin yanılması, alırken böyle düşündürmemişti. Kağıtlarımda çiziktirdiğim nesne ve yüzler. Dalga mı geçiyorlar dersin? Niye bu kadar mutlu betimlemişim ki, niye karaladığım tüm yüzler mutlu…

Kaldır şu bedenini de suya teslim et artık. Satır arası cümlelerinle nefesini tüketeyim deme.

Çığlıklarımın ufak kırıntıları kendime getiriyor ve açıyorum göz kabaklarımı.

“Bak ve gör! Duy ve benimse! Hisset ve anla!Dokun ve duyumsa…”