Düşüncelere değer katmak

Her insan benzersizdir, özeldir; kendine özgüdür. O kadar ki parmak izleri bile farklıdır. Bilimdeki aklı durduran hızlı gelişmeler bile insan gerçeğini aydınlatmaya yetmemektedir. İnsan hâlâ meçhuldür; ama en azından düne nazaran insanı tanıyabileceğimiz konusunda daha çok umutluyuz.

Ben özel olduğuma göre bana ait bir düşünce de olmalı değil mi? Bu dünyaya bir kitap olmasa bile, bir makale olmasa bile bir cümle olsun bırakmalıyım. Hep bu çaba içinde oldum.

Kendimizi Görme Denemesiadlı bir eser yazdım, ama bastıramadım. Bastıramamakta da bir hayır var kuşkusuz. Öyle ya, kitap basılmış olsa okuyucular sormazlar mıydı: “Kendinizi tanıdınız mı?”diye. Ne cevap verecektim onlara? “Hayır, bunca çabalarıma rağmen kendimi tanıyamadım.”mı diyecektim.

Fazla okumak iyidir; ama bazen insanın moralinin bozulmasına da sebep olmuyor değil. İlk yazma denemelerine başladığım günlerden beri hep hayal kırıklığına uğruyorum. “Bu fikir benim” diyorken bir de bakıyorum ki falan zamanda falan kişi aşağı yukarı aynı sözü söylemiş. Şimdi unutkan oldum; falan filan deyip geçiştiriyorum. Eskiden X der ki: “Güneş altında söylenmedik söz yok.”  Y derki …. Biçiminde yazardım. Fazla okumasaydım böyle olmazdım her halde. Son seneler unutkan oldum ya, şöyle diyordum: “Artık ne yazıyorsam bana aittir. Çünkü hiç kimsenin sözünü hatırlamıyorum.”

Birkaç gün önce okuduğum bir yazı yine düşündürdü beni:

“Hiçbir düşünce tamamen bize ait değildir. Muhakkak o düşüncenin kökeninde bize başka bir yerden intikal etmiş bazı ipuçları vardır. Biz onu üretir, büyütür ve kendi düşüncemiz sanırız. Yaşayan her varlık görünmeyen bir bilgi ağı içerisindedir, şuurlu ya da şuursuz sonsuz bir alışveriş aktivitesi içerisindedir. Bu nedenle de bir bilgi ağına aktaracağımız her bilginin kalitesinin yüksek olmasına dikkat etmeliyiz. “ (www.msxlabs.org)

Hiçbir düşünce tamamen bize ait olmadığını öğrenmiş olduk. Artık bundan böyle düşüncelere değer katmayı öğrenme, düşüncelerin daha kaliteli olmasını sağlama çabası içinde olacağız. Nasıl olacaksak?

Sabahattin Gencal, Başiskele – Kocaeli, 01. 10. 2011