Düşüncenin eşiğinden geçerken irkildim bugün...

Gözlerim çok acıyor bugün; hergünkünden biraz daha fazla...Bigisayarın ekranına bakamıyorum; durmadan kırpıyorum ki acı biraz geçsin...Lenslerimi çıkarınca rahatlıyorum sonra...Doğal halimle biraz daha iyiyim galiba...

Sağlık çok önemli; hele bu bir de göz olunca çok daha önemli..."Gözüm gibi " kullanımı da bu önemi çok iyi anlatıyor aslında... "Gözüm gibi" dediğimiz şeyler hep daha iyisi değil midir?...

Gözün olmazsa gördüklerini artık göremiyorsun...Tüm güzellikler o siyah perdeye takılıp kalıyor; ne acı...Evet bugün bunları düşündüm; gözüm acırken ; ya gözlerim görmeseydi...Ya gözlerim görmeseydi; sevdiklerim,doğa,insanlar, hayvanlar, sevimli yüzler ve ben...Kendimi bile göremeyecektim sahi...Ne acı...

Ve şükrediyorum ki gözlerim var ve görüyorum bütün bunları...Değer verdiklerim beyaz bir kağıt üzerinde; çok berrak; ne güzel, ne hoş bir şey...Görmek ne iyi Allah'ım...

Belki de saçmaydı bir göz acımasıyla bütün bunları düşünmem...Ama düşünmüştüm bir kere...Ve aslında iyi de olmuştu...Sahip olduklarımın farkına varmıştım en azından...(Aslında en azından değil;bütünüyle böyle.)

Gerçekten de nelere sahibiz hiç düşündünüz mü? Kolu veya bacağı olmayan insanları, gözü görmeyenleri,yolda sokakta dilenen insanları görünce anlıyoruz kıymetimizi?...Aslında ne de kıymetliyiz değil mi?

Kimseye muhtaç olmamanın ne demek olduğunu sokakta anlıyoruz belki; gözümüzü, ayaklarımızı, ellerimizi kullanarak; ayağı, eli,gözü olmayanları görerek... Pervasızca gezerken belki...Göz ucumuza takılmasıyla en azından...Belki de en kötüsü farkına varmadan farkına varıyoruz bunların...

Aklıma bunlar geldi bugün...Belki sonra başka şeyler gelecek aklıma ve başka düşünceler meşgul edecek kafamı...

Ve bir gün yok olacağız aslında; aklımda her zaman var bu...Ve bir sonsuzluk; ne garip...Tamamen farklı bir biz, farklı bir yer...Ve yaşayacaklarımız; hiç bir fikrimiz yok...Sevdiklerimiz sonra...Acaba sevdiklerimiz olarak kalacaklar mı...Ve kedimiz, köpeğimiz; arayacak mıyız onları...Biz biz olarak kalacak mıyız; yoksa tamamen farklı bir biz olarak mı döneceğiz sonsuzluk aleminde...Bütün bunlar gerçekten çok sonsuz...Ve çok sonsuz...

Ölüm; çok şeyden koparacak bizi...Tam sevdiğimize bir kere daha dokunmak isterken gelecek belki...Belki de yapacak daha çok şeylerimiz vardı...Görecek bir surat, gidecek bir dost daha vardı belki de...

Aslında bazen;canımız çok sıkkınken mesela,ölmek istemiyor muyduk...Ölümün bizden neler götüreceğini çok iyi biliyorken neden vardı bu düşünceler...Can sıkıntısının arkası kocaman bir gülümsemeyken nedendi...Ölüm geldiği zaman gitmeliydik; biz ona gitmeden o gelmeliydi...

Düşünce fırtınasının ortasındayım...Gözümün acısı hala geçmiş değilken aklımda nice düşünceler...Bugünkü nazar boncuğum göz acım olsun diyorum ve düşüncenin eşiğinden atlayıp geçiyorum...Hergün bir nazar boncuğu takmanız dileğiyle...