Düşündüren sözler-37

   *Dünyada sefalete mahkûm edilmiş milyarlarca insan varken, kimse bana insanlıktan, uygarlıktan bahsetmesin!

     *Aşk esarettir; kişi kendi eliyle takar prangalarını.

     *Öyle bir söz söyle ki, bir insanı ya düşündürsün ya da güldürsün.

     *Eline her terazi alanı doğrudan, haktan yana zannetme!

     *Yalancı “Ben yalancıyım!” der mi? Demez. İşte dürüst de “Ben dürüstüm.” Demez.

     *Akıllı görünmeye çalışan bir aptaldan daha komik bir şey var mı bu dünyada?

     *Sevinç paylaşıldıkça çoğalırmış. İyi de, kiminle paylaşacağım? İnsanların bazıları sevincimi paylaşmak istemiyor, bazıları da paylaşıyormuş gibi yapıyor.

     *İyiliğe: gücün yetiyorsa yap, sözün geçiyorsa yaptır, elin uzanıyorsa al, gözün görüyorsa bak…

     *Zulmü zalimler yapar, alçaklar alkışlar, gafiller bakar.

     *Mahkemeye kadı yaptığın tilkiden tavuklara karşı adil davranmasını bekleyemezsin.

     *Gülüşün sana sağlık, dostuna rahatlık, düşmanına hasetlik veriyorsa; lütfen gülmeye devam et.

     *Evet hayat bir tiyatrodur; ama bu tiyatroya her gelen aynı oyunu seyretmez. Kiminin seyrettiği komedidir, kiminin trajedidir, kiminin ise dramdır. Bir de opera, operet gibi müzikli oyunları seyredenler vardır; ama bunların sayısı çok azdır.

     *Giden ya döner ya da dönmez. Sen kalana bak.

     *Hayatı olduğu gibi kabullenmelisin, çünkü olmasını istediğin gibi bir hayata hiç ulaşamayabilirsin.

     *”Dünya beni anlamıyor!” diye yakınacağına, sen dünyayı anlamaya çalış. O zaman dünyanın seni neden anlamadığını da fark edersin ve anlaşılır olmanın yolunu da öğrenirsin.

     *Adam düşünmekten korkuyor, iyilik yapacak diye ödü kopuyor, çaldıklarını mezara götüremeyeceğini bildiği için üzülüyor, aklınca ölümden kaçıyor ya da öteki dünyasını garantiye alıyor ve asla rahat değil; hep huzursuz, hep huzursuz…

(Yakında kitap olarak bastırmayı düşündüğüm Oruç Baba'dan Aforizmalar-2 ön çalışmasından alınmıştır.)