Düşünen insandan neden korkar iktidarlar?

Çağlar boyu böyle olmuştur. Değişmemiştir kural. Düşünen insandan öcü gibi korkar iktidarlar. Hele de zulümle, baskıyla, şiddetle, nobranlıkla, sonsuz bi kibirle yönetiyorlarsa mülklerini. Ülkesine adaletle hükmetmeyen, ölüm gibi korkar fikir sahibinden. Bilir ki ondandır eceli. Ne etse boş gayrı.

Memleket ayırımı, coğrafi konum kayırmacılığı yapmadan diyebilirim ki; neredeyse dünya gayru beladan beri yöneteni rahatsız eder, diken üstünde tutar kafa yoran. Hele bir de boş konuşmuyorsa… Tehdit edebiliyorsa sözleri düzeni…

Halbu ki bilmez. Zorla, kaba kuvvetle susturulamaz akıl. Arttıkça pres, yükseldikçe sansürün sesi; acayip tahrik olur Ademoğlu; daha çok düşünmeye, düşlemeye, fikreylemeye... Haksızlığa uğramışlık duygusu, inanılmaz yaratıcılaştırır ruhları… Hele de asla teslim olmayan cinstenseler…

Silahın yapamadığını başarır düşünce. Tankla, topla, tüfekle, hatta atom bombasıyla kısılamayan sesler, bi anda dünyayı değiştiriverir. Söz sahibi ölse de, durdurulamaz başlayan değişim ve Azrail gibi korkar yeryüzünün değişmesinden, insanların uyanmasından Firavunlar. Çünkü onlar, yalnızca Mısır’da hüküm sürmedi. Her ceberrut devlet, yeni bir Firavun'u gösterir.

Tükenmedi gitti kahrolası soyları. Yalnızca adları değişir. Tavır aynı. Dünyanın her yerinde inleyen halktır. Her yerde tek bi resim var. Sarayında oturur mendebur. Yüksek duvarlarla, elektrikli tellerle, son model teknolojiyle korunabilir sanır kötülüklerini… Halbuki bir kıvılcım yeter ateşi yakmaya. Ondan sonra sen sağ, ben selamet! Ara ki bulasın diktatörü! Kim bilir hangi deliğe girdi? O sebepledir korkusu muktedirln. Her zalim, bi gün kaçmak zorunda kalır. Ama yine geri durmaz hainliklerinden…

Korku dağları beklese de yüreklerini… Bi türlü engelleyemezler bilinen nihayeti. Bir gün sonlanacağını bilmek, aşık eder politikacıyı koltuğa. Ama ne etse boş. Günü gelince, kalkacak oturduğu yerden. Korku ecele çare değil.

Bitecek bir gün tüm acılar. Dinecek gözyaşları. Bu dünya kimseye kalmadı. Taht Süleyman’a mülk değil. Ha bire ayak sürür zalim; gitmemek için. Amma velakin, bırakmayanı yok iktidarı. Bilirler ki, fikirli kişi getirecek sonlarını. Bilirler ki, canını da verse durduğu yerden geçmez düşünceli kadın. İşte bütün kaygılarının nedeni şu: Muharebeyi kaybetseler de hiçbir savaşta yenilmez düşünenler. Hem de kansız, ölümsüz ve kıymadan cana. Bambaşka bir yoldur o. Farkına varan yöneticiyi limitsiz korkutan...

Çok çekti Firavunların elinden insanlık. Ama sonunda zaferi halklar kazanacak.

Not: Yazıda kullanılan görsel internetten alınmıştır.