- Kategori
- Şiir
Düşünsen diyorum
düşünmenin sakıncalarının farkındayım
daha beş yaşımda öğrendim
bircezaevininkoğuşunda
düşünmenin suç olduğunu
- amcam neden burada
- düşündüğü için
bu ne demekti
amcam düşündüğü için dört duvar içindeydi
ve sadece
tel örgülerden konuşabiliyordu anamla babamla
iki katlı yaklaşık yedi sekiz ranzadan oluşan
bir çay ocağına sahip olan dört duvar
anımsıyorum amcamın çalışma masasını gemiler yapıyordu
amcam şimdi düşünemediği için mi dışarıdaydı
hep düşündüm kendimden çok herşeyi
bugün onyedihaziranikibinonüç
insanlar düşündükleri için kafası yarılıyor
gözlerini kaybediyor
insanlar ÖLÜYOR
belki sadece düşünsek
ve düşündüklerimizi sözcüklerle birleştirmesek
olmazdı bunların hiçbiri
ancak insanlar başladı düşündüklerini sözcüklerle birleştirmeye
sonuç mu
an itibariyle altı ÖLÜ
binlerce YARALI
yüzlerce GÖZALTI
DÜŞÜNÜYORUM
bir insan nasıl korkabilir düşüncelerden
ve neden onlardan kurtulmak pahasına ölümüne neden olabilir
bir düşünce bir insana neler yapabilir
bir düşünce bir insanı öldürebilir
ve hatta kendi ölümüne dahi neden olabilir
peki sen
düşünmeyen insan
kimsin sen
benliğini kaybetmiş bir kukladan farkı olmayan sen
kimsin sen
düşündün mü hiç
HAYIR
çünkü sen düşünebilseydin eğer
ya yaralı olurdun ya da gözaltında ve hatta ölü bile olabilirdin
korkuttu değil mi düşünmek seni
artık düşüneceğin varsada düşünmezdin bunu okuduktan sonra
çünkü umrunda değil
senden sonrakiler
umrunda değil yanındakiler
umrunda değil hiçbir canlı ve cansız
umrunda olsaydı eğer dilimde varmıyor ya
ve ey sen ARKADAŞIMDOSTUMKARDEŞİMSEVGİLİMANAMBABAM
sen artık başını yastığa koyduğunda düşünme vaktin geldi
çok mu düşünmek dedim ne
ama
olsun
sen yinede bir denemeye çalış
kendinden başka canlı cansız herşeyi
varsa içinde o insanca duygu SEVGİ tutamazsın durduramazsın kendini
izlemiştim aylar önce bir videoda
küçücük daha bir erkek çocuğu çok doymamış karnı hiç
sarılmış babasının bacağına babasının iki kolunda asker
- bırakın babamııı
diye bağırıyor
gördüm bir fotoğrafta bacağı parçalanmış bir adam
ve daha niceleri be arkadaşım
için hiç mi acımıyor görünce
hiç mi yanmıyor canın
katır üstünde taşınan cansız bedenleri görünce
hiç mi kıpırdamıyor içinde birşeyler
sokaklarda
harabe evlerde
inşaatlarda kış günü ateş yakıp ısınmaya çalışanları görünce
UTANIYORUM ARKADAŞ
hem kendimden hem sizden utanıyorum
yırtık ayakkabısıyle beni ezen çocuk karşısında
utanıyorum arkadaş
düşüncesizliğinizden utanıyorum arkadaş
çaresizliğimden utanıyorum
ah bir başlasan düşünmeye göreceksin nelerin değiştini
- Toplam blog
- : 19
- : 39
- Kayıt tarihi
- : 23.12.16
Yazmak en güzel eylemdir... İstanbul ..