Duvardaki karanfil...

Karanfillerin fırladığı günler

Betonların duvarlarından

Hala parmağımın olduğu günler benim

Uzandığım, sevdiğim

Sevdiğimi bildiğim...

Hem döndüğüm

Hem öldüğüm günler

*

Geriye bir damla şevk kaldı

Mum yakıldı gündüzlerimde

Gecelerim zenginleştirildi

Gündüzlere ve gecelere

Sövüyorum ama şimdi

Karanfillerin fırladığı duvarlara dönüyor,

Bir zamanlar döndüğümü anımsıyorum

Artık karanfilleri değil

Karanfilleri duvarlardan çıkadığımı değil...

Koca bir dünyaya karşı

Ezilmiş, ezik

Yıpratılmış, yorgun

Sürülmüş, sürgünlüğümü

Bir toplamı hatırlıyorum...

Ama duvarları değil...

Ne yazık...

Hatırlıyorum...