Duyguların yutkunulması...

“Duygular neden önemlidir?” konulu yazıma bir arkadaşım mail ile şöyle bir karşılık vermiş. Bakalım sizede bu tanıdık gelecek mi?

“Duyguların yutkunulması ve sözlerin tartılması. Hatta sözleri tartarken ve duyguları bastırmaya çalışırken bu ne kadar doğru diye dünüyorum? Bu iyi mi hayır kendini düşünürse insan yorucu. Bazen ki sözler ağzımıza istemeden bir bez parçası tıkılmış gibi tıkılınca bu çok kötü bir duygu çünkü o an nefes alamıyor gibi hissediyorsun. Bilmem hiç böyle bir durum kendi yaşamından aklına geliyor mu? Bu durumda ne yapmıştın?”

Bu konuda uzun uzun düşünmeden hemen aklıma gelenleri sıralayıverdim. Yaşamazmıyım hiç yaaaa. Tum iş yaşamımda en çok yaşadığım duyguydu bu. O donemde secme sansım yoktu. Yapabilecek bir başka işim yoktu. Zorunlu hizmetimi tamamlamalıydım. Herşey belli noktaya gelince önce kendi isteğimle emekli oldum. Sonra başladığım işte birşeyler dayatmaya çalıştılar, oradan ayrıldım. Sonra çalıştığım işte de beni bir şekle sokmaya çalıştılar oradanda ayrıldım. Ayrılmak çözümmü dersen. Elbette çözüm değil. Savaşmak lazım ama bende savaşacak istek yoktu ve savaşın sonucu ben galip gelsemde onlara yarayacaktı. Şimdi kendim gibi birilerini buldum. Kendi çapımda birşeyler yapmaya çalışıyorum. Daha fazla Eray olabilme şansım oluyor. Üstad Covey’in kulakları çınlasın. Tanrının diğer canlılardan farklı olarak insanlara verdiği en önemli özellik “seçme özgürlüğü” Üstad, insanların seçme özgürlüğünü, “özbilinç, hayal gücü, vicdan ve özgür irademizi” kullanarak ortaya koyabileceğimizi vurgulamaktadır. Seçme özgürlüğünüzü en etkin şekilde kullanabileceğiniz cesaret ve uygun şartlarınız olsun...