Duygusallık her zaman ön planda

Bu konuya daha önce de değindim!

O nedenle bu yazıyı yazmamın faydası var mı bilemiyorum ama doğrusu zararlı olabileceğini de düşünmüyorum.

Şimdi diyorum ki, şöyle kısaca biraz anımsayalım olup-bitenleri, çevremizdeki olayları.

Ne halde bulunduğumuzu fark edelim.

Diyeceksiniz ki, o kadar çok yalan söyleniyor, gerçekler o denli saptırılarak anlatılıyor, bireylerin arasındaki diyaloglar hesapsız kitapsız gerçekleşiyor ki, bahsini ettiğim sebepler arasında duygusallığın yaşanmaması imkansız oluyor.

Sonuçta şöyle veya böyle, kanımızın çekilmesine yol açan bir durum yaratıyor.

Ve mutlaka çözülmeli, samimiyetle sorunlar aşılmalı.

Bugün çok sıradan bir şekilde kullandığımız duygusallık denen illet insanların mayasında mevcut.

Ve bir çok davranışlar kişiye özel ayrıcalıktan kaynaklanıyor.

Eşitlik ilkesi bozulduğu içindir ki davranışlar bu türde gerçekleşiyor.

Bir çoğu da örf ve adetlerden geleneğimizden gelen değerlerle ilgili.

Ne var ki biz bunun üzerinde durmuyor davranışlarımıza devam ediyoruz.

Siz farkettiniz mi bilmiyorum ama duygusallık, gündelik yaşamın hemen hemen tüm süreçlerinde yerini almış durumda.

Hemen belirtelim; beynin veri tabanı değişmediği için bireylerin karşılaştıkları olaylarda neler yapabileceği hiç tahmin edilemiyor.

Somut boyutta, bazen de ortada hiçbir şey yokken, aniden açığa çıkıveriyor.

Bilindiği gibi kapsamlı bir eğitim almamış, sıradan bir insanın, basit bir konuda, “hatta her şeyin kararacağı bir ölüm anından geçmek anlamında bile olsa” duygularından vazgeçmediği ortada.

İnsanın kapıldığı bu duygunun aşırılığını acaba neye bağlamalıyız?

Tüm benliğimizi kavrayan hislerin farkındalığını?

Şunları görüyoruz.

Herhalde nefretle gerilmiş yüzlerin ardında, beynimizi etkileyen başka şeyler olmalı.

Hafif saldırganlıkla başlayan “muhatabını yok etme, ortadan kaldırma isteği köküne kibrit suyu dökme işlevi” gibi eylemleri kapsıyor bu anllattığım şeyler.

Evet sadistçe bir zevk bu.

Katlanılması güç birşey.

İşlevsellikte sesini, tavrını, aklını, mantığını ayarlayamayan, vahşetin, gücün böylesine futursuzca sunulmasındaki aşırılığın tek bir kelime ile izahı var.

Duygular!

Sevgili okurlar!

Bir spor müsabakası öncesini veya sonrasını gözlemleyin.

Bu ülkenin çocukları sopalarla birbirine giriyor; hatta döner bıçaklarıyla birbirlerine saldırmaktan çekinmiyor, yakaladıkları yerde acımasızca 3-5 kişi tek bir kişiyi dövüyor.

Hiç aldırış etmiyor.

Sakat mı kalır, ölür mü diye düşünmüyor.

Görüldüğü üzere, insanoğlu daha “sürüleşme aşamasından” çıkamamış.

Çaba gösterilmedikçe bu zaaflardan kurtulunamıyor.

Takdir edersiniz ki, bugünkü insanın hali, ilk çağdakinden farklı bir durum arz etmiyor.

Ancak, astroloji bilimini takip ederek insan yapısını bir nebze olsun çözebilenler, kişinin haritası ile ilgili bilgiye sahip olup, yaşanılan ‘duygusallık’ boyutuna vakıf oluyorlar.

Örneğin, ‘su’grubuna giren burçların karakteristiği duygusal olmaları.

İlk akla gelen, yengeç burcundan olanlar. ‘Balık burçlular’da duygusal.

Ama onların duygusallığı başkalarına karşı.

‘Yengeçlerin’aksine, sevdiklerini yerine acı çekerler, kendileri için değil.

‘Akrepler’ise kıskançlığa, sadistliğe varan şekilde duygusal.

Kendilerine bir şey yapılmadığında sakince yaşarlar, ama savunma anında bunu açıkça ortaya koyarlar. ‘Koçlarda’ ise‘ben’e dayalı bir duygusallık söz konusu.

Bunu “kıskançlık” diye nitelendirmek daha mantıklı olur.

Anlatmak, istediğim husus, duyguların, hangi burçtan olursa olsun, her zaman bir bireyin yaşamında, bir şekilde açığa çıkması.

Konuyu beyin açısından ele aldığımızda şöyle ifade edebiliriz.

Duygu amigdala hafızasında bulunuyor.

Ay amigdalaya tekabül ediyor. Amigdala çok hızlı. Güneş ise prefrontal korteksi simgeliyor. Bu anlamda güneş (yani akıl) aya yani amigdalaya(duyguları önlemeye) yetişemiyor.

Astrolojide güneş ve ay rötarı yok. Dünyanın dönüş sistemi ile alakalı bundan farklı olarak tutulumları var.

Diğer gezegenlerde ise bu koşullar söz konusu değil. Rötar olabiliyor. En önemlisi Merkür ün rötarda oluşu.

Pek tabidir ki sonuçları zaman içinde beliriyor.

Avam türü çalışmalar ile duygusallığın üstesinden gelmek söz konusu değil.

Yakın zamana kadar yanınızda gibi görünen, size sempati duyan bir kişi, mantığına ters düşen bir olay karşısında duygusallığa düşerek, karşınızda yer alabiliyor.

Birden şaşırıp çevrenize: “Buna da ne oluyor yani şimdi?” demek zorunda kalıyorsunuz.

Olayın başka yanlarıda var.  

Sevdiğinizi düşündüğünüz, ama çok da fazla paylaşım yapmaktan kaçındığınız biri, kendini acilen mutlaka bir yerlerde görmek istiyorsa acaba ne hissedersiniz?

Şayet duygu periyoduna giriyorsanız bundan mutlaka kaçının derim.

Bırakın kendi sorunlarını kendi halletsin.

Benim açımdan, duygusallık problemleri arasında en önemlisi; bireyin bilgiç tavırlarla muhatabına, endişe verici şekilde dayatma yapması.

O kendi isteklerinde yoğunlaştıkça, artık ortalık duygusallıktan geçilmiyor.

Bu aşamada biraz duralım Hz. Muhammed’in (sav) yaşamına bir göz atalım!

O çok cesur, ama tevazu sahibi, insan ile insansı arasındaki farkı bilen bütün değerlerin insanda mevcut olduğunu düşünen, bunun için ne yapmak ve nasıl yaşamak gerektiğini bize gösterebilen bir uyarıcı, rehber idi.

Kendisini yakından tanıyanlar söz birliği etmişçesine iyiliğinden, zarifliğinden ve “emin insan” oluşundan bahsederler. O insan olma özelliklerine, bu erdemlere nasıl sahip olabileceğimizi bize gösterdi.

O tanık edenlerinde şaşkınlıkla vurguladığı üzere, her olayda basiretli bir biçimde yumuşak davranarak, çok hassas süreçlerin bozulmasına (örneğin taif meselesi gibi) izin vermemesi. İnanmayanlara dahi merhamet göstermesi. Kendisini mahkum eden Ebu Cehil’i ve Ebu Leheb’in defalarca ayağına gitmesi. Onlara evrensel dini, İslâm’ı seçmelerini teklif etmesi.

Bizler onun ahlakını takip edebiliyor muyuz?

Yaşadıklarımız büyük bir çelişki değil mi, onun yaşamına göre.

Burda biraz duralım, düşünelim;

Şayet her halükârda karşı safta olanların aşağılanmasına, küçük düşürülmesine, hatta şiddete maruz kalmalarına, inanç sistemlerinin yok olmasına tanıklık etmek istemiyorsak, sadece kendimizi tatmin eden ve “benliğimizin baskın bir parçası haline gelen bu duygulardan”, bir an önce kurtulalım, sıyrılalım derim.

AHMED F. YÜKSEL

https://twitter.com/sufafy

https://twitter.com/AhmedHulusi

http://www.ahmedhulusi.org/