Ebabil

Sensizliğim vurdukça kıyılarıma,

Aşkından kalanlar çörekleniyor,

Birikiyor en durgun kuytularımda;

Kıyılarım kirleniyor; ben daha fazla.

Ebabil kuşu imiş sevdiğim

Konamazmış ki ıssız gönlüme,

Konsa da kalamazmış ki benle,

Özgür gözleri hep enginlerde...

Gidişinden geriye tek kalanım,

Ebabil çığlığı kâbuslarım.

Üzerimde süzülen bir gümüş martı,

Kaptı hıçkırığımdan derin bir parça,

Ve taktı kanadına sensizliğimi

Uçtu belirsiz, mavi bir yoksunluğa ...  

Ne kadar yükseleceksin ki ey martı,

Ebabil’den de hızlı uçamazsın ya?

Ebabil kuşu imiş sevdiğim

Konamazmış ki ıssız gönlüme,

Konsa da kalamazmış ki benle,

Özgür gözleri hep enginlerde...

Gidişinden geriye tek kalanım,

Ebabil çığlığı kâbuslarım.

Arzu Başlantı

arzubaslanti@yahoo.com