- Kategori
- Eğitim
Edeb-i Muaşeret
Acıktığınızda yemek mekânlarının tabelaları gözünüze çarpar hep ya da eve yeni eşya alınacaksa mobilya dükkânlarına takılır gözünüz istemsizce. Çocuk parkları ile ilgili birkaç kelam etmeye niyet edince sosyal medyada birkaç yazı çıktı önüme. Psikolojide buna 'algıda seçicilik' deniliyor.
Asıl bahsetmek istediğim okul ve okul öncesi eğitimde çocukların parktaki oyuncakları kullanma adabı. Belki önce büyüklere böyle bir ders/eğitim verilse daha iyi olacak gibi; park ve bahçeleri çöplük gibi kullananlar yüzünden dışarıda doğru düzgün oturamıyoruz da. Konuya geri dönersek beni asıl rahatsız eden çocuk parklarındaki oyuncakların tehlikeli bir şekilde kullanılması. Kaydıraklara tersten binilmesi, salıncakta ayakta sallanılması, tahterevalli üzerinde karşıdaki kişinin zıplatılması, park içinde çocukların koştukları yerlerde bisiklet kullanılması vs. Bunları yapanlar da çocuk.
Gözlemlerim sonrasında fark ettiğim kadarıyla bu olumsuz davranışlar genelde gözlem yoluyla diğer çocuklardan öğreniliyor. Bu davranışlar geleneksel davranışlarımız değilse ya da genetik kodlarımızda kayıtlı değilse ki olmadığını biliyoruz; bu durumda değiştirebileceğimize de inanıyorum.
Geyikli Eğitim adı altında eğitime ait konuları konuştuğumuz bir podcast yayınımız var. Orada da bahsettiğimiz, önceki yıllarda ders olarak okutulan Adab-ı Muaşeret derslerini gündeme getirmiştik. (1) Bu derslerin belki de anaokulu seviyesinde işlenilmesi, çocuklara evde, okulda, sokakta hatta parkta nasıl davranılması gerektiğini öğretmeye ihtiyacımız var. Akran eğitimi ile birleştirerek çocukların kendi yaşıtları ve kendinden küçüklere örnek olmasını sağlamamız gerekiyor.
Sağlık Bakanlığı nasıl ki çocukların aşı takvimini titizlikle takip ediyor, zamanı geldiğinde ailelere telefon ve diğer kanallardan ulaşıp uyarıyorsa; bu konu ile ilgili anne baba eğitimleri düzenlenebilir ve Milli Eğitim Bakanlığı tarafından kontrolleri sağlanabilir.