Edebiyatı Küçümsemek

"Bir Blog Yazarı Yazdıklarıyla Neler Yapabilir" başlıklı bloğu okuduğumda, yorum yazmak lüzumunu hissettim. Aslında her satırı yorumlanacak bir yazı olmasına rağmen ben, " Tarihi kitaplar değiştirdi. O kitapların hiç biri de roman, öykü, şiir değildir. Din, siyaset, ahlak, hukuk üzerine kitaplardır" cümlesine takıldım. Burada edebiyatı küçümseyen bir tavır var gibi geldi. Yorumumda, bu cümleyi yanlış anlayıp anlamadığımı ve bir arkadaşın yorumuna verdiği yanıttan rahatsızlık duyduğumu belirttim.

Aldığım yanıt: " İkisini de doğru anlamışsınız. 50'sinden sonra aşk yazısı yazmayı da kurmacayı da küçümserim."

"50'sinden sonra aşk yazıları yazmaya" belki bir başka blogda değinirim. Benim asıl meselem edebiyat. Sayın Ülkü'nün hem edebiyatı küçümseyip hem de ondan örnekler vermesi çok çelişkili. Varlık dergisi okuyan, Vedat Günyol'u tanıyan bir kişinin böyle bir blog yazdığına inanmak çok zor... (Bu arada, benim de ilk öyküm Varlık dergisinde yayınlanmıştı. Bunu, eğer sayın Ülkü bu yazımı okursa ne demek istediğimi anlar diye yazdım.)

Edebiyatı küçümsemeye gelince, bu hiç kimsenin haddi değildir! Olamaz da.

Sevmeyebilirsiniz... Romandan, şiirden hoşlanmayabilirsiniz...Kendi tercihinizdir, saygı duyarım. Anlarım.

Ama küçümseyen bir zihniyeti anlamam mümkün değil!

Ve "kurmaca" diye yazıp aşağılayarak edebiyatın ve edebiyatseverlerin küçük görülmesine sessiz kalamam.

Edebiyat için insan ruhunun kurtuluşudur denir. Bu bağlamda, onun büyülü dünyasından pay alamamış olmanın acısıyla yazanlar, MB'da insanları incitmekten sanırım bir tür zevk almaktalar. Öyle ki, evvelce isim vermeden yapılan eleştiriler artık açıkça isim verilerek yapılıyor ve yazılarının ne kadar boş olduğu yazılıyor. Onların yaşamı ciddiye almadıkları; onları okuyanlarında,"lay lay lom cemiyeti" ya da "24 saat parti insanı" olduğu söyleniliyor!

Bence artık bu kadarı da fazla!

Burada kimse kimseye ne yazacağını, kimi okuyacağını söyleme hakkına sahip değil.

Yoksa, ben mi yanlış düşünüyorum?

Bize yaşama sevinci vererek sarıp sarmalayan, ruhumuzu estetize ederek insan olmanın inceliklerini yaşatan edebiyattan uzak kalmak, insanları böyle acımasız ve anlamsız eleştirilere yöneltiyor demek...

Edebiyatın, hayatımıza kattığı anlamın farkında olmayanlar için sadece üzülüyorum!

Onlar için yapılabilecek hiç bir şey yok...

Not: Bloğumu, hakkında söyleyecek sözü olanlar için yoruma kapatmadım. Ama polemik yaratmamak adına yorumlara yanıt vermek istemediğimi belirtmek istiyorum.