Gitme...

Fena bir zaman değil seni tanıyor oluşum. Aynı sıralarda tepindik yedi sene. Hatta aynı serviste yolculuk ettik. Hatırlıyor musun bizim gök mavisi külüstür Ford'u? Yollardan toplardık arka kelebek pencerelerini. Çocuktuk, tesadüfen büyüdük. Ne diyorum biliyor musun? En güzeli lafı sözü bir, kendini keşfetme cesaretinde, düzgün insanlar olduk. Düzgün insanlar, düzgün ilişkileri hak eder. Bu bıçağın yüreğine değil sırtına saplandığını düşünüyorum. Önceleri her an, sonra zaman zaman ama her defasında o ilk şaşkın acıyı bırakarak batacak ve bir bakacaksın yavaş yavaş anılar defterinde bir noktacık gibi kalmış. Teskin etmeye çalışmıyorum, sadece şunu bilmeni istiyorum. Vicdan sefaleti içindekilerin sinsi armağanlarına karşı bağışıklık kazanmış olacaksın. İnan böyle olacak. Sebep sosyal antropolojik köklerimizin üreme kaygılı kalıtları belki de; bilmiyorum. Sen aşı olmuş gibi düşün. Biliyorum olmasa daha iyi olurdu ama en azından sürmekte olan bir riski bertaraf ettin. Geçecek, iyileşeceksi