Edip Cansever'e sormak isterdim;

Hani gökyüzü gibi bir şeydi bu cocukluk
hiç bir yere gitmiyordu ?

...

Zamanın birinde arabayla gebzeden geliyorum, arabada yeğenim ve çocukları da var. Yol kalabalık, trafik var hepimiz sıkıldık doğal olarak... Çocuklar biraz mızmızlanıyorlar tabi sıkıldıklarından. Onların dikkatini çekmek için gökyüzündeki en parlak yıldızı gösterdim ve dedim ki :

o yıldız benim yıldızım :)...

Bir de yıldız hikayesi uydurdum ardından onlara....

Uzunca bir zaman - yaklaşık 40 dakika gibi -oyalandılar çocuklar ve eve yaklaşırken birden yeğenimin çocuklarından biri hayretler içinde bağırdı ;

Teyzeeeeee bak senin yıldız hala bizi takip ediyooor , hiç bırakmadı peşimizi ...

Onlar inanmıştı bana ve yıldızlarıma ama büyükleri inandıramıyorum...

Dedim ki büyüklere : Yıldız tozu kanayan yaralara iyi geliyor, ve de öpmek yaraları.

Belli mi olur; - bu gece kayan yıldızlardan biri yüreğinize kayar ve bir tutam yıldız tozu bırakır yürek yaralarınızın üstüne -

Ama kimseleri inandıramadım...

....

Hani belki inanan biri çıkar diye hatırlatıyorum yeniden.

Bu gece yıldızları görebileceğiniz bir alan bulun kendinize ve hazırlayın yüreğinizi ve dileklerinizi .

Benden söylemesi :)

haticeatalay