Ege'nin acıyı tatlıya dönüştüren lokması

Ege’nin herhangi bir kentinde ya da kasabasında dolaşırken, birilerinin kuyrukta bekleştiğini görürsünüz. Sıradan bir bekleyiş değildir bu.

Ege’li sevdiğini kaybettiğinde 40nı başkalarıyla paylaşmak üzere lokma döktürür. O gün için bir lokmacıyla anlaşılır. Kaseler ve şerbetler hazırlanır. Lokma döküleceği konu komşuya bir gün önceden duyurulur.

Gün gelir, sokağa lokma için büyük tencereler konur. Yağ kızarmaya başlayınca, içine ustanın elinden hamur teker teker atılır. Yeterince kızaran hamurlar yağdan çıkarılıp süzülür. Lokma döktüren, sevdiğine hürmet, lokmaları  kaseye dizer, üstüne de şerbetini döker.

Sırada bekleyen, hazırlanan lokmayı alırken, “Allah kabul etsin” diyerek oradan uzaklaşır.  Bu arada sokaktan geçenler de sıraya girerler ve lokmalarını alırlar.

Bir yandan da büyük kaplara doldurulan lokmalar, etraftaki esnafa da dağıtılır. Hatta siz yiye yiye giderken görenler, nerede dağıtıldığını sorarsa söylersiniz ki onlar da faydalansın. Bazen hepsini yemez, karşınıza ilk çıkan yaşlıya, çocuğa, muhtaca vererek hayıra hayır katarsınız.

O gün, ellerindeki lokma bitene kadar, bu paylaşım devam eder gider. Siz ister tanıdık, ister komşu, ister oradan tesadüfen geçen bir yabancı olun fark etmez. Tanısanız da  tanımasanız da Ege’nin, acıyı tatlıya dönüştüren lokmasını afiyetle yersiniz.

Çimen Erengezgin