Eğitim anlayışımız ve toplumsal algı üzerine bir kaç mülahaza

Japon yazar Haruki Murakami’den ‘Sahilde  Kafka’ adlı romanı okuyorum.
Romanda şuna benzer bir diyalog dikkatimi çekti:

-”Ben ilkokula giderken savaş vardı, ülkemiz işgal edilmişti.”
 -”Hangi savaş? Kim işgal etmişti?”
 -”II. Dünya Savaşı. Amerika işgal etmişti.”
 -”Hadi ya, şimdi sıkı dost olduğumuz Amerika, bizi işgal mi etmişti.” benzeri bir diyalogdu.

Aklınıza gelmesin. Duyarsızlık mı dikkatini çekti, diye.
Hayır, hayır. Dikkatimi çeken eğitim sisteminde ki objektif bakış açısı.. İnsanları kinle doldurmayan eğitim anlayışı. Eğitim politikalarında, faşizan politikaların yeri olmaması…
Nasıl anlıyorsun bunu, diyeceksiniz.
Nasıl mı anladım, anlatayım:

Amerika, Japonya’ya çok büyük zarar vermiş. Atom bombası atmış, on binlerce insanın ölümüne, on binlerce insanın sakat kalmasına sebep olmuş. -Günümüzde bile bu etkiler devam etmektedir.- Tarihinde görmediği eşsiz bir zarara uğramış, Amerika sayesinde. Buna rağmen nesillere kinci bir duygu yansıtılmamış.

Nasıl mı bu sonuca vardım, kendi ülkemizden örneklerle anlatayım.
Ülkemde öyle bir eğitim anlayışı ve toplumsal bir algı var ki!
Bu anlayış ve algı, subjektiflik dolu, intikam dolu, nefret dolu, faşizm dolu…

Ülkemin en cahil insanı bile şunu diyebilir:

-”Bu Yunanlılar var ya, bu Yunanlılar, bize neler yapmışlar.”
 -”Bu Ermeniler var ya, bu Ermeniler, Rusla birlik olup, bizi yakmışlar.”
 -”Bu Yahudiler var ya, bu Yahudiler, sömürmüşler bizi.”
 -”Bu Araplar var ya, bu Araplar, bizi arkamızdan vurmuşlar.”
 -”Bu Ruslar var ya, bu Ruslar, kanımızı emmişler.”
 gibi…

En cahil vatandaşımızdan, bu ve buna benzer hikayeleri dinleriz. İçlerinde ki, yüzyıllardır diri duran kin, nefret ve intikam duygularını sezebiliriz.
 Bütün suç onlarda, biz sütten çıkmış ak kaşığız, şeklinde ki paranoyakça anlayışı bulabiliriz.

-Mustafa Yıldırım – 17-11-2012