Eğitim kurumları ve çocuklar...

Dünyanın her yerinde çocuklar, reşit oluncaya kadar anne ve babanın vesayeti altındadırlar. Eğitim kurumları ise, bu vesayetin yasalarla kısmen paylaşımından doğan yetki ve sorumluluklarını kullanarak; onların eğitim-öğretim işlerini üstlenirler. Ayrıca çocuk yetiştirme hak ve sorumluluğu, diğer medeni ülkelerde olduğu gibi, ülkemizde de yasal teminat altına alınmıştır. Zorunlu haller dışında, bu hak ve sorumluluklar anne ve baba tarafından icra edilmektedir.

İster özel, isterse resmi olsun; çocukların eğitim-öğretim işlerini üstlenen kurumlar, yasal düzenlemelerle belirlenen etkinlikler dışında, keyfi etkinlikleri çocuklara yaptırmazlar. Yani kurumların müfredatlarında yer almayan eğitim-öğretim faaliyetleri yapılamaz. Ancak lüzumlu hallerde, ilgili dersin/etkinliğin zümre öğretmenlerinin uygun görüşü ve mülki amirin veya ilgili bakanlığın izni ile okullarda bu tür etkinlikler ek olarak programlanarak, uygulamaya koyulur.

İşin ilginç yanı, uygulamada işleyiş farklılaşmakta, yasal düzenlemeler zaman, zaman devre dışı bırakılmakta, yerini keyfiyet ve işgüzarlık almaktadır. Burada görevini başarı ile sürdüren yönetici ve eğitimcileri tenzih ediyorum. Çünkü bu işin genelde sabır, metanet, fedakârlık ve hoşgörü ile yapıldığına inanıyorum. Bununla beraber, ne yazık ki bazı eğitim kurumlarında oluşan boşluklardan dolayı, çocuklar müfredatla ilgisi olmayan konulara eğilim gösterebilmekteler.

Bu tarz eğilimlerin, istenmeyen ve haberlere konu olan olaylarda etkisi göz ardı edilemez. Bir kere ipin ucu katçımı, önünü almak kolay değildir. Aileden veya ders öğretmeninden habersiz, müfredat dışı konulara yönelen veya yönlendirilen öğrencilerin, okulda kontrolü zorlaşır. Zamanla hem sınıflarda ve hem de okulda, derslere aktif katılım ve isteklendirme bozulur. Sonuçta öğrencilerin, dolayısıyla okulun başarısı azalır.

Oysaki çocukların okula gönderilmesinin amacı, kendi yaş gurubu içinde, uygun zaman ve mekânlarda, bir plan ve program dâhilinde; zihnen ve bedenen arzulanan kazanımları elde etmelerini sağlamaktır. Öte yandan, eğitim kurumları kamunun malı ve ortak mekânlardır. Genel anlamda belirlenen ve koyulan kurallara, başta yöneticiler ve öğretmenler olmak üzere; her kesin uyması esastır.