Eğitim sistemi ve gençlik

Türkiye de eğitim sistemi 1960 lardan bu yana  reel gerçekler üzerine oturmadı. Sadece öğrencilerin bilgide yarışa hazırlanmasından başka. bir işlev göremedi.milyonlarca  öğrençi sadece arkadaşlarından bir kaç soru daha çok yapıp daha iyi bir okul kazanma hevesinde. Okullarda bunu sağlayabilimek için ha bire bilgi yükleyip test çözme yöntemleri öğreterek kendi öğrençilerinin başarılı olmasını sağlamaya çalışıyorlar. Çocukların gözü test çözmekten başka hiç bir şey görmüyor. Okullar dağıldığında çocukların geçtikleri alanlar kağıt parçası, çıkolata ambalaj kağıtları ve çöp poşetleri ile doluyor. Sanki bu gençler hiç bir eğitim almamışlar. Yüksek sesle bağıra bağıra yürüyerek geçtikleri alanı çöplüğe çeviriyorlar.Anne babaları daha iyi okulları kazansınlar diye dershanelere avuç dolusu paralar ödüyorlar. Sonuçta Türkiye'nin üniversite sayısı ve kapasitesi belli alacağı öğrençi sayısı sınırlı. Bu nedenle  çok şey bilmek ancak bir öğrençiyi arkadalarından üstün kılar okadar. Sistemin adı altında kalanın canı çıksın tabirine tamda uyuyor. Son yıllarda ek puaların eşitlenmeye çalışılması  meslek lisesi öğrençilerininde aynı yarışın içine çekilmesine sebep oldu. Şimdi artık meslek okullarında okuyan çocuklarda mühendislik hayalleri görnmeye başladı. Başladı ama ancak hayal görebilirler. Anadolu liseleri,fen liseleri hatta normal liselerin bile gerisinde bir eğitim aldıkları bir gerçek. Onun için boşluğu doldurmak için dershanelere koşmaya başladılar. Al sana dershaneler için yeni bir ekmek kapısı. Nerde kaldı meslek okulunun meslek öğrertisi. Çocuklar artık mühendislik hayallerine kapılmış. İşte sorunda burada başlıyor .Sonunda kocaman bir hayal kırıklığı ve yeis. Ara eleman yetiştiren okullarda kendillerinin işlevlerinin ortadan kaltığını düşünmeye başlamış olmalılarki onlarda çocukların dershanelere gitmelerini teşfik ediyorlar.

Bu sistem böyle ne kadar zaman devam eder onu bilemiyorum. Yalnız bildiğim bir şey var ki   gittikçe derinleşen bir gençlik sorunu çözüm bekliyor. Geçmiş dönemde meslek okulları ve sanayi kuruluşları iç içe çalışma kararı aldı hatta meslek okullarının okul sanayii koordinatörlükleri kuruldu, Bu kurullar okul sanayii koordinasyonunu sağlamanın yanı sıra sanayiinin ihtiyaçlarını belirleyip okullarda ihtiyaça göre bölümler açılması için bakanlık meslek eğitimi genel müdürlüklerine tavsiye ve rapor sunuyorlardı. Bu sistemi rafa kaldırmak yada yavaşlatmak yeniden gençleri çıkmaza sürükledi. Sonuç olarak eğitimin içi böşaltılıp gençleri bir biri ile yarışan fakat elinden hiç bir iş gelmeyen tüketici yapıp çıktık. Şimdi bunu düzeltmek böyle akşamdan sabaha olur şey değil. Birkaç on yıla ihtiyaç olacaktır. Kanaatındayım.