EĞİTİM SORUNU...21

Eğitim (buna belge sahibi olmak daha doru olabilir) birçok insan için umuttur. Özellikle veliler çocuklarının aldıkları eğitimlerin içeriğinden çok onları diğerlerinden öne geçirecek fedakârlıkları yapmakta tereddüt etmezler.

Eğim alınca iş bitmez, bir de iş için endişelenmesi gereken veliler ve elbette eğitimli insanlar vardır ki aldıkları eğitimlerden sonra ne işe yaradığı belli olmayan sıralama sınavlarına hazırlanmak zorunda olan genç insanlar, okul bittikten sonra itiraz edilebilir ama hakkı olduğu hakkını almak için mutlaka ucundan kenarından siyasete bulaşmak zorundadırlar. Torpil devreye girince bir toplumda çöküş emareleri baş göstermeye başlar ki bu emareler bizim toplumun ben kendimi bildim bileli gelenin gideni arattığı sonsuz bir kangren bumerangıdır. Bu şu ana kadar çözülmedi, çözülemedi. Çünkü tabandan gelmesi gereken talep, gelemediği için bu durum insanı daha kullanışlı hale getirdi ki sistemimizin özünün kodları belki de burada alenen durur. Bir gruba üye olmak nedense büyük Türkiye ailesine üye olmaktan daha önemlidir. Birinin adamı olduğumuz zaman işimiz yolunda gider, bir yere yaslanarak ayakta durabiliriz, o yüzden de bazıları umutlarını erkenden kaybederken işini bir şekilde yürütenler arkalarından eleştirilseler de bu eleştiri çoğu zaman doğruluk adına değil, şu fırsat bir de bizim elimize geçse özlemiyledir. “At binenin kılıç kuşananın”, “işi bil, işe gitme”, “kafayı kullan,” şu anda aklıma gelmedi ama böylesi uyanıklığı öven her yörede kullanılan yüzlerce söz ve vecizler vardır.

Eğitim; sözü birçoğumuzun aslında dilindedir ve gerçek eğitim ise çoğu zaman bizim irademiz dışındadır. Biz eğitilmek istiyor muyuz? Yoksa sadece öğrenmek mi istiyoruz? Bu soruların cevapları tam anlamıyla verilemez. Kendisi ile ilgili en önemli konuda net bir seçeneği olmayan, net bir seçim şansı olmayan insan hobi, sevgiden içten gelen duygularından çok hem sorunlu hem de zorunlu seçimlerinde pek mutlu olması beklenemez.

Aldığı bilgilerin gerçek hayatla bağını kuramayan kimsenin eğitime inanması beklenemez. Eğitim davranış değişikliğine yol açmıyor, sadece diğerlerine karşı kişiye avantaj sağlıyorsa işin uyanıklığı sistemin özüne işlemişse belgelerin de içi gerçekte boşalmış demektir. Aslında hemen herkes okuduğu birçok dersi ertesi yıl (çoğu zaman da sınav sonrası) neredeyse tamamen unutulurken, çoğu insan şu anda sadece sınıfı geçmeye odaklanmış ve özellikle de hiçbir şey öğrenmeden sınıf geçmeyi hak görenlerin sayısı eğitim camiasında eğitimcilerin, öğretmenlerin en çok canını acıtan konuların başında gelmesine rağmen her sene değişen not sistemleri sözüm ona vatandaşa sınıf geçirmek suretiyle iyi niyet göstergesi, af olarak, ödül olarak sunulsa da öğrenci, öğrenici her geçen gün daha fazla sadece belge niyetine normal kâğıtlardan farklı olarak üzerinde yaldızlar olan ve diplomalar almakta diplomalar her geçen gün değerini yitirmektedir. Diploma sahibi olmak, kişiye bir avantajdan ziyade belki diploma peşinde koşanlar da farkındadır,  sayı çoğalıp, içerik bozuldukça sıradanlığın dibine doğru itmektedir ki günümüzde iş başvurusu yapanların uzun denemelerden sonra lisans diplomalarının işe yaramadığını görünce lise diplomalarını piyasaya çıkardıkları bugün acı gerçektir. Üniversite belgesi ile yapılan iş başvurusu şu zamanlarda işe alınmama nedenidir. Çünkü işe alan insan kişi iş başvurusu yapanın çalışanlar arasında ikilik çıkarmasından çekinmekte öte yandan vasıfsız bir insan aramakta kişide bulunan vasıflar bırakın işe girmeyi, işe girememeyi garantilemektedir!

Sonuçta içeriğine inanılmayan belgeler, hem eğitimi alan kimselerde hem de ebeveynlerinde ciddi bir hayal kırıklığına neden olmaktadır. Bu durumda kişide özgüven eksikliği toplumsal aşağılanma ile birleşince ortalıkta belgeli mutsuz ve çoğu zaman da içeriği boş belgelerden derya denizdir.