Eğitim ve bilinç

Eğitim, bireylere sadece istenen davranışları yaptırma amacı taşımamalıdır. Eğitim öz kültürü sıfırlayıp bireyi yaşadığı topluma yabancılaştırma aracı da değildir. Eğitim kültür kodlarını değiştirme aracı da değildir. Eğitim robotlaştırma aracı da değildir. Zaman öldürme, oyalama, zorunlu bakıcılık da değildir. O halde eğitim nedir

İnsanoğlu dünya denilen yaşam alanında sadece tek tür değildir. Türlerle birlikte yaşar. Doğal çevrede; binlerce canlı türleri ile birlikte binlerce yıldır yaşayan insan, teknolojiye hükmettikçe teknooji sayesinde, binlerce yıl mücadele halinde olduğu doğaya karşı bazı bakımlardan kazandı. Aşılmaz dağları aştı, geçilmez denizleri geçti. Şehirler, yollar, köprüler, trenler planladı. Tüm zamanı mücadele ile geçen insan sorunları alt edebilmek için takımlar kurdular. Bu takımları ülkeleri, sistemler, imparatorluklar takip etti. Üretimi çeşitlendi. Satış çeşitlendi. Üretimdeki insan faktörünü makineler aldı. Kısacası, insan hayatta kalabilmek, diğerinden geri kalmamak için savaştı durdu. Bu arada üretim artarken, diğer türler hakkında ne düşünecek vakti kaldı. Ne de fikri. Aile tasarımı, din tasarımı, zaman tasarımı, yetiştirmek istediği çocukların bile kültür kodlarından seçeceği mesleğe kadar hazır paket halinde bir insana yaşadığı toplumla birlikte neredeyse bir paket program halinde sunuldu. Bazı meslekler göklere çıkarılırken, diğer meslekler öldürüldü. Ancak bunda şaşılacak bir durum yok, insan tasarımını yapanlar ikna yöntemleri sayesinde insanlara nasıl düşünmeleri, gerektiğini de kodladılar. İnsan bir makine değildi, ama aslında tamamen kodlanmış, bir varlık olarak piyasaya, üretmek, tüketmek ve öldürmek için mükemmel yeteneklere sahip olarak donatılarak pazarlandı. Söz konusu insan yüceltildi. Sürekli bir yarış hayatı için hazır hale getirildi. Hiç bitmeyen, talebi sürekli artan, talep bağımlısı, on ömür dahi yaşasa biriktirdiklerini bitiremeyecek bitmez tükenmez bir hırs, bitmez tükenmez talep arzı pompalandı. Bu durum sürekli mutsuzluğu garanti eden başka bir kölelik modeliydi.

          Hâlbuki insan türler arasında bir türdü. Türleri kavrayamadığı gibi, kendi türü ile de sürekli güç mücadelesine tutuştu. En acımasızı, en vahşisi güç mücadelesini kazandığından artık onun koyduğu kurallar geçerli olacaktı. Zira güçsüzler piyasadan çekilmeliydi. Güçlenen devamlı olarak, gücünü devam ettirebilmek için, zayıfları köle olarak kullanabilmeli, kurallarını ona dayatabilmeli, kendi toplumundaki halk bolluk içinde yaşarken, diğer halklar bu durumun sorumlusu olarak en az kendileri gibi halkları görebilmeliydiler.

Eğitim, kişide başlar. İnsanoğlunun en büyük savaşı kendisi iledir.  Kişinin çabası yoksa iyisi kötüsü, dili, dini ona söylenendir. Bu kişinin nerede ne zaman yaşadığı ve renginin önemi yoktur. Hayatını mutlu yaşaması, hayatta kalması, türünün gelecekteki sağlığı, diğer türlerin de hayatının sürekliliğini sağlamasına yöneliktir. Devrim kişinin içinde yaşadığıdır. Neyi talep ederse onu alacaktır. Bu ise kesinlikle zor kararları vermesi anlamına gelmektedir. Karşısında ise kendisini belgeli ideal bir köle yapacak mükemmel donanımlara son derece organize ve vahşi bir takım karşısında bulacaktır. Bu öyle bir ekiptir ki, herkes için elinde mükemmel kandırma araçları bulunmaktadır. Okullar, televizyonlar, internet, kadına erkek, erkeğe kadın. Kısaca her şey.  Eğitim bir süreçtir. Hiç bitmeyen ve sürekli yenilenen. Kişi istese de istemese de mutlaka eğitilir. Eğitim talebi yüksek bilinç nedeniyle kişinin kendisinden değilse kişi enva-i tür yiyeceklerle donatılmış bir masada ne yiyeceğini bilmeyen bir kişi gibidir. Ne önerilirse onu yer. Ne yiyecekleri düşünür, ne de yiyecekleri hazırlayanı.

İlhan Aydın

Teknik Öğretmen

Yönetim Kurulu Üyesi