Eğitimde fırsat eşitsizlikleri=?

Öncelikle bu toplumumuzda son derece derin bir yara oluşturan ve de acilen onarılması gereken bir konudur.
Çocuklarımıza sunamadığımız eğitim imkânları.
Bir çocuk için yegane fırsat, kendisine geleceği için atacağı her adımda elinden tutabilecek kalite ve de donanımda olan ANA VE BABALARIDIR.
Evde okul öncesi alt yapıyı sağlayacak olan ve okul sürecindeki eğitim aşamalarında, evde olduğu zaman dilimlerinde onun yanında olması gereken ana ve babalar en büyük gıdadır.

Okulun hangi kentte, hangi semtte olduğu da son derece önemlidir. Neden önemlidir?
EĞİTİM STANDARTI aynı değil midir?
Evet.
Peki Milli Eğitim Bakanlığı'ndan gelen ders yönetmelikleri ve de programlar da aynı değil midir?
Evet.
Ders kitaplarının finansman ve de seçim modelleri de diğerleri ile aynı değil midir?
Ha, belki de sadece okul binasının duvar boyalarındaki renk farklı olabilir dersek, bu son derece yanıltıcı bir cümle olurdu.

Maalesef, ana kentlerde gidilen okulların tuvaletlerinde özel dizayn edilmiş klozat ve lavobolar bulunurken, ANADOLU içlerindeki okullarda, tuvaletlerde normalin altındadır herşey.

Kent içindeki okullara öğrenciler servislere binerek, sıcacık yolculuklar ile ulaşırlarken, yoksul bölgelerdeki çocuklar okullarına uzanan kilometrelerce uzaklığı, karda kışta yağmurda çamurda, yürüyerek aşmak zorunda kalmaktadırlar.

En önemli konu da DERSHANELERDİR. Aile bütçesi yeterli olan çocuklar orta öğretimden itibarı ile dershane sürecini başlatırlar.

Okuldaki öğrendiği bilgileri dershanelerdekiler ile birleştirerek, bilgi sentezine ulaşırlar.
Bu kökler ile dallları ideallerine rahatça uzanırlar.

Ya imkansızlıklardan dolayı gidemeyenler. Elbette ki iki sınıf arasında keskin farklılıklar olacaktır.

Yüce KURAN'I -KERİMDE DE YAZMAZ MI?
Hiç bilenler ile bilmeyen bir olabilir mi?

Bu yıllarda yönetmeliklerde yer alan, PERFORMANS VE DE PROJE ÖDEVLERİNDE araştırma imkanlarından bahsetmek istiyorum sizlere.

Bir kere artık evde İNTERNETİN bulunması şarttır. Yeterli bir küthüphane de.
Ve de bu donanımları sağlıklı bir biçimde kullandıracak, zarif ebeveynler de şart tabi.
Sınıflarda yazı tahtasına asılan perde ile, kamera aracılığı ile hazırlanan raporlardaki sunumlar kağıttan yazı taftasına yansıyor, hem ZAMANDAN, hem TEBEŞİR TOZUNDAN avantaja girilebiliniyor.

Eğitim süresine gelince de bence sabah dokuz ile akşam beş arasında olmalı. TAM GÜN EĞİTİMİ.
İlk üç sattlerde teorik, arkadan gelen son saatlerde pratik eğitimler verilmeli.
Mesela lâboratuvar, kütüphane araştırmaları, konferans salonlarında düzenlenecek panel ve tartışmalar, okullar arası bilgi yarışmaları, resim atolyeleri,
müzik salonlarında enstürüman çalınabilecek profesyonel uzman eğitimciler eşliğinde müzik koroları, kurslar, ve mükemmel yetiştirilen çocuklar.

Peki ya imkansızlıklardan kıvranan çocuklar?

Her öğrencinin masasında birer diz üstü bilgisayarın da olması öğretmen masasından merkezi sistemle öğrencilere ulaşan kaliteli bir konu anlatımı olabilmeliydi.

Peki ya köylerdeki tablo?

Tezekle ısınan bir derme çatma bina ile, kaloriferli bir binanın yan yana koyularak,
-İşte eğitim ocağı, memleketimizin medar-ı iftarı! Denilebilmesi ancak kendimizi aldatmakltır.

Yüce devletimizin yine yüceler yücesi liderleri, ders kitaplarını finanse ederek ne büyük bir sevap işlemişlerdir anlatamam.
Tuvaletlerinde sinek kaynayan, hijyen olmaktan çok uzakta, çatısı akan, sıvaları sıyrılarak yerlere akan bir binada, devlet büyüklerimizin teslim ettiği kitaplarla mutlu mutlu eğitilir çünkü çocuklar.

DONANIM+AİLE+EĞİTİMCİNİN İDEALLERİ+DERS KİTAPLARI VE KAYNAKLAR=KALİTE, KALİTE, KALİTE...

Yaklaşık sekiz yıldır kırtasiye sektörünün içinde yer alan bir esnaf, diğer kulvarda anne ve de öğrenci velisi olarak, nerede ne zaman ciddiye alınıyor çocuklar , nerelerde ciddi boşluklar var, nerelerde oyalamalar yapılmakta hemen anlayabiliyorum.

Güneydoğu Anadolu'daki barakadan bozma derslikler ile kent içindeki görkemli okullar içinde yapılabilecek DERS İŞLEMELERİ eğitimci ne kadar mükemmel de olsa, araç gereç yapısal farklılar bakımından, millerce farklılıklardadırlar. Zaten sosyo-ekonomik yaşamsal farklılıklar mevcutken, bir de eğitimde vurulan darbeler,
kırsal bölgeler ile köylerdeki eğitim kıyaslamalarını nasıl da ezici farklılıklar ile ortaya çıkaracaktır.

Eğitime değer ve de yeterli önem verilemeyen toplumların tam anlamı ile kalkınabilmesini beklemek son derece KOMİK VE DE ÇAĞDIŞI bir beklentidir.

SEVGİYLE KALIN GÜZEL DOSTLARIM.

Nilgün ÇAKICI/ BURSA