Eğitimde vizyon

Bir köyde yaşayan iki çocuk bir ağaç altında oturarak ellerindeki çakılarla söğüt dallarını yontarken sohbet ediyorlarmış. Biri diğerine,

-Bu ülkenin padişahı olsan ne isterdin? demiş,

Soruya şaşıran çocuk bir an düşünmüş ,duraksamış ve

-Ekmeğin sıcağını isterdim, diye cevap vermiş

Başka ne isterdin diye sormuş tekrardan  diğeri,

-Ekmeğin ortasına da soğanın cücüğünden isterdim demiş

Tekrar sormuş “ koskoca padişahsın başka birşey istemez miydin?” diye.

Sorulardan bunalmış olan çocuk:

-Karpuzun da göbeğini isterdim demiş ve sinirlenmiş.

Peki padişah sen olsan ne isterdin diye karşıdaki arkadaşına sormuş.

-Arkadaşı :  “Oğlum bana birşey bırakmadın ki” demiş.

Bu küçük hikayede de anlatıldığı gibi eldeki imkanlar ,kaynaklar çok geniş bile olsa bizler bunlardan ancak hayata bakış açımız kadar faydalanabiliyoruz. Ömrünce hiç deniz görmemiş, denizin varlığından haberi olmayan bir insanın denizaltı kullanmak gibi bir hayal kuramaması gibi yani.

Okul yıllarınızı düşünün. Arkadaşlarınız arasında cidden çok zeki olduğu halde ailesinden yeterli ilgi ve desteği alamayıp okumaya devam edemeyen veya tam tersi düşük kapasitesine rağmen ailesinin desteği ve yönlendirmesiyle bazı noktalara gelebilenleri düşünün. Çocuğunuzu okutabilmek için sadece ekonomik şartlar yeterli değil. Bunlar bir şekilde ikame edilebilir. Ancak aile büyükleri olarak o çocuktaki potansiyeli görmek, ondaki eğilime göre ona bir yol haritası çizmek ve o yolda yürümesini sağlayacak adımları atabilmek..

Şimdi ilkokul birinci sınıfa giden bir kızım var. Onunla beraber ben de ilk öğretime tekrar başladım. Bilginin çok hızlı aktığı bu çağda küçücük yaşına rağmen beni hayretten hayrete düşürecek kadar çok şey hakkında fikir sahibi. Kendimi onun yaşlarındaki halimle hayal etmeye çalışıyorum ve ona eğitim hayatında nasıl bir yol çizme yardımım olacağı konusunda karamsarlığa kapılıyorum. Ben onun yaşlarındayken bilgiye ulaşmak için ilgili kaynak kitabı bulmak ve okumak zorundaydım. Ailemiz için derslerde başarılı olmamız, iyi bir karne getirmemiz, sınıf geçmemiz ve nihayetinde diplomaya ulaşmamız yeterli sonuçtu.

Çocuklarımızın mutlu bir geleceği olması, kariyerli ve iyi gelir getiren işlerde çalışarak  mutlu olacakları bir yaşam sürmeleri her ailenin amacı. Bunu sağlayabilmek için çocuklarımızın eğitim başarıları kadar biz ailelerin de onlara doğru bir yol haritası çizmemiz ve bu hedefe ulaşmalarını sağlayacak önlemleri planlayarak uygulamalarına destek olmamız gerektiğini düşünüyorum. Sevgiyle ve sabırla çocuklarımızın hedeflerine ulaşabilmeleri için var gücümüzle destek olmalıyız ancak başarılı olsalar da olmasalar da onlar bizim hayatımızın odağı. Her şart altında sevgimizden hiçbir eksilme olmayacağını, onlara inanmayı ve güvenmeyi hep sürdüreceğimizi onlara hissettirmeliyiz. Onların günü geldiğinde bizler olmadan da bu yaşamda dik durmayı öğrenmeleri gerektiğini unutmadan hayata hazırlamalıyız.

Şimdi arkadaşlarımın, akrabalarımın yüksek öğrenim çağındaki çocuklarına bakıyorum. İyi üniversitelerin gelecek vaadeden bölümlerinde okuyanların eğitim hikayelerini soruyorum. Hepsinde aile bilinçli, gelecekte geçerli olacak meslek dalları ve çocuklarının ilgi alanları sentezlenip daha orta okul ,lise çağlarında o bölümler hedef olarak konulmuş. O bölümlerin kazanılması yolunda gerekli yatırımlar ve çabalar segilenmiş. Bir de bir arkadaşımın annesiyle geçen diyaloğunu yazayım .

-Anneciğim, üniversite okumaya karar verdim. Işletme okuyorum.

Bitirince ne çıkacaksın o okuldan yavrum?

???

Artık aileler çok bilinçli ve tüm teknolojik imkanlar parmağının ucu kadar yakın. Ailede başlıyor eğitim, hayata bakış açısı ve vizyon. Sadece çocuğumuzun seviyesini bilmemiz gerekiyor. Onlara yol göstermemiz bilgiye nasıl ulaşabileceğini öğretmemiz gerekiyor. Bir çocuk çok soru soruyor ve bilmediklerini araştırıyorsa çok şey öğrenecektir. Bazı bilgileri zaman içinde kullanarak pekiştirecek, onlar da kendinden sonraki nesile bu bilgileri tecrübe mayası ile olgunlaştırarak aktaracaklar.

Kendimizi geliştiriken çevremizdeki insanlarla bilgi paylaşarak daha da yüceleceğimizi düşünüyorum. Böylece yozlaşmış bir toplum yerine bilgiye aç, kendine güvenen, dimdik hayata tutunabilen, kendi görüşlerini paylaşabilen, öğrenme isteği olan ve farklı bakış açıları olan bir toplum yaratacağız .

Haydi anneler, haydi babalar! Çocuğum kendi kendine çok başarılı bir eğitim yaşamı geçirecek diye beklemeyin. Önce siz onların okuması ve eğitim yaşmlarını doğru planlayabilmeleri için neler yaptınız? Bir düşünün ve bu konuda hemen harekete geçin. Lütfen, çok geç olmadan...