Eğlence dünyasında bir dönem tarih oldu!

Ümit Besen, Ferdi Özbeğen, Cengiz Kurtoğlu ve Arif Susam, bir dönemler çok önemli bir yer tutmuştur eğlence hayatımızda! Piyanist Şantör olarak adlandırılan bu sanatçılarımız fıkır fıkır kaynatırlardı ortamı!
Oooo mobilyacı Mehmet Beyler sizde mi buradaydınız efendim?
Bugünkü ilk şarkımız size gidiyor, kabul buyurun lütfen!
Elleri görüyüm, kalçalar foraaaa! Her gece barda gönlüm hovarda! Çalsın sazlar oynasın kızlar!

Kürdili Hicazkar makamında ki parçamız da isteyenlere gelsin anonsundan sonra ise yasa bürünürdük adeta!
Ama çok sürmeden kurtları dökme parçalarına geçilirdi yeniden!!
O geceye özel lacilerini çekmiş ve boynuna küçük altın rengi papyonunu takmış olan bu sanatçıların bu tavrı bizler için saygı ifadesi taşırdı!
Gerçekleştirdikleri canlı performanslar sayesinde eğlencenin doruğuna ulaşırdı insanlar!

Belki de “gönül gözlerimizi” açmaya çalışırdık bu sayede!
Bu dinlence sayesinde sorunlarımızla baş etmemiz daha kolay olacağını düşünürdük belki de…
Birkaç saatlik bir sürede sanki koca bir ömür yaşanır, bunun pozitif etkisi ise haftalarca sürerdi!

Şimdi ki gençler o dönemleri bilmez tabi ,bu anlattıklarım yirmi yıl öncesine ait!

Hani her hafta sonu olmasa da en azından ayda bir sahne yakınında bir tahta masaya çöreklenirdik!
Özellikle peçete kağıdına yazılarak garsonlar eliyle sanatçılara ulaştırılırdı istek şarkılar!
Ve genellikle de içki gönderilmek suretiyle teşekkür edilirdi kendilerine, program bitmesine yakın içki fıçısına dönerdi garipler!
E yani, bizlerde içerdik tabi ama çakır keyif olmaktan öteye gidemezdi sarhoşluğumuz!
Öyle ya, orta halli ailelerdik ne de olsa!
Zeki Müren ya da Bülent Ersoy'u dinlemeye gidecek değildik ya!!!
Sonuçta memnunduk Piyanist Şantörlerimizden!!